Charmant portret van een IJslandse outsidermuzikante die na haar 70e ineens zeer productief werd met keyboard, keukengerei en cassettebandjes (later CDs). Ondanks tegenslagen (haar eerste liefde verdronk op zee) is Sigrídur Níelsdóttir een levenslustig mens gebleven, die naar verluidt een belangrijke invloed geweest op de alternatieve muziekscene van IJsland. Toch bevredigt deze docu niet helemaal, omdat het vooral blijft bij familiekiekjes en opnames van haar werkwijze, die technisch uiteraard zeer weinig om het lijf heeft. Die muziekscene komt dus niet aan het woord, ook een gemis. Duurt een uurtje, maar dat is nog iets te lang. Wel een blijmakend intermezzo tussen alle geweld en sociale misère die op ieder IFFR hoogtij vieren. (date-filmtip!)