Spaanse kunstpaus filmt zijn fantasietjes van zich af en laat twee spoken op reis gaan naar Finisterre, want daar kunnen ze weer mens worden. Het idee van de spoken is van de dochter van de regisseur, het idee dat de spoken Russisch spreken van de regisseur zelf, omdat 'het zo'n muzikale taal is'. Traagheid van beelden lijkt het doel, voorspelbaarheid het resultaat.