Deze zwarte komedie uit Estland doet bij tijd en wijlen ernstig aan het vroege werk van David Lynch denken, met name Eraserhead, door zijn gebruik van gruizig zwart/wit en bizarre symboliek. Tony is een manager die door zijn baas gedwongen wordt een groep fabrieksarbeiders te ontslaan. Toch is het een goed mens, zo wordt door diverse nevenpersonages benadrukt. De openingsscène getuigt van typisch Oost-Europees surrealisme: terwijl Tony zijn vaders begrafenis leidt, wordt op de achtergrond een autootje zonder reden in de prak gereden; het dweilorkest zet na enkele tellen zijn treurmars voort. Later rijdt Tony een hond aan en vindt hij in het bos een hele partij afgezaagde handen. Helaas is het niveau van de film erg wisselvallig; uiterst geslaagde scènes zitten gesandwicht tussen delen die slechts verveling of verwarring teweegbrengen. En dat is heel jammer, want je ziet zo wat voor een festivalkneiter met het badwater wordt weggegooid.

Het publiek verlaat stilletjes de zaal, alsof niemand wil laten merken dat hij of zij er geen sikkepit van begrepen heeft.
Wellicht is de titel een woordspeling (St. Tony = Estonia)?