6 Scènes in twee delen. Deel 1: 5 kortere fragmenten van verschillende lokaties en wat er daar gebeurt (er vliegt een vliegtuig over, er waait een blaadje voorbij, stalen buizen worden geperst). Deel 2: statisch shot van een vierkante koeltoren die iedere 10 minuten een tribute aan de Twin Towers geeft door een explosie van stoom uit alle spleten en gaten te lossen. En dit dan 5 keer achter elkaar, terwijl het langzaam donker wordt.

Een conceptuele film is altijd een experiment, maar de 'verontrusting' die Benning wou laten zien is hier een raadsel. Je kan hoogstens hopen op fascinatie, die het fragment van de staalfabriek zeker heeft, maar 1 uur lang kijken naar een koeltoren, heet dat meditatie? Of loze pretentie?