Ja hoor, we hebben hem: de eerste nul-sterren-film! Pretentieuze titel (naar de laatste kaart uit de Tarot), grofkorreligheid, at random montage, abstractie, at random soundtrack (integraal noiseconcert van Jim O'Rourke, alsof je thuis een cd opzet), vaag herkenbare beelden van waaiende blaadjes en lichtspiegeling in water, overbodigheid, het totaal ontbreken van enige ontwikkeling: check en dubbelcheck. En dan te bedenken dat deze film bijna zijn beoordeling misliep: ondergetekende was de enige bezoeker.