Bij de vertoning van deze winnaar van de Gouden Leeuw van Venetië stroomt de zaal geheel vol filmrecensenten. Lebanon gaat uiteraard over de gruwelen uit de burgeroorlog aldaar, gefilmd met minimale middelen, namelijk het binnenste van een tank en enkele beelden van de omgeving gezien door het vizier. Dat werkt, net als de suggestie van beweging door middel van een schuddende camera. Toch vergt het veel geduld om deze rit uit te zitten, want het betreft een weinig opzienbarende oorlogsanekdote. Tja, je zit toch anderhalf lang uur te kijken naar vier zwetende mannen in een halfduister koekblik. Dit zou niet zo'n punt zijn als de personages meer psychologische diepte hadden gehad, maar Das Boot op rupsbanden is dit helaas niet.
NB: Het strekt tot aanbeveling deze film niet met een volle blaas te gaan zien, want de soldaten nemen de ene plaspauze na de andere (in realtime).