De angst van ouders voor de dag dat hun kinderen uitvliegen schijnt volgens de info van het IFFR een typisch Grieks syndroom te zijn (waarin religie overigens geen rol speelt). Dogtooth is een upperclass-versie van Rolf de Heers Bad Boy Bubby. We zien een gefortuneerd, maar hoogst pathologisch gezin. Papa is fabrieksdirecteur. De zoon en de beide dochters zijn al in de twintig, maar zijn systematisch geestelijk klein gehouden. Alles buiten het tuinhek is gevaarlijk of geheim. Dit web van leugens levert groteske en zeer onbehaaglijke taferelen op, maar ook grappige momenten. Zowel acteerwerk als script zijn geloofwaardig uitgewerkt, met veel eigenaardigheden die voortvloeien uit het steeds uitdijende web van verzinsels en versprekingen van de ouders: zo heet een zoutvaatje hier een telefoon en een vagina een 'keyboard', en is de stem van Frank Sinatra die van grootvader. De ouders gaan ver, zeer ver om de situatie in stand te houden. Pa heeft zelfs een bewakingsvrouw van zijn fabriek bereid gevonden zich te prostitueren voor zijn zoon om hem rustig te houden. Het leven van de drie 'kinderen' is volstrekt ledig en onwerkelijk; ze brengen hun dagen door met spelletjes rond het zonovergoten zwembad. Dogtooth is uiterst beklemmende psychohorror, maar kent ook enkele bloederige momenten. Als een zwerfkatje zich in de tuin waagt, gaat de zoon het met een heggeschaar te lijf, omdat hem is geleerd dat katten levensgevaarlijke monsters zijn. Er komt pas een scheurtje in de hermetische stolp als een van de dochters een paar videobanden vindt met beelden van de buitenwereld: Rocky en Jaws.
Gaat dit zien. (Kattenliefhebbers: u bent gewaarschuwd)