Indierock, rap en heavy metal uit Teheran, je ziet of hoort het zelden, maar het is er wel. Net als in de nadagen van de Soviet-Unie kent Iran blijkbaar een bloeiende undergroundcultuur van jongeren die gepassioneerd met muziek bezig zijn. De titel verwijst naar een Iraanse wet die katten en honden op straat verbiedt. Dan gebeurt alles maar binnenskamers. Met een dun verhaaltje over een stel dat een band wil vormen om daarmee naar het buitenland te kunnen reizen - zo'n band moet aan allerlei regeltjes voldoen om aan de benodigde reisdocumenten, echt of vals, te kunnen komen - krijgt de kijker een reeks muzikale staalkaart van plaatselijk talent voorgeschoteld, met veel gepalaver en geschuifel door obscure nauwe steegjes, tegenslagen en sentiment. Maar er valt ook te lachen. We zien onder anderen een heavymetalband repeteren in een stal vol koeien die van al die decibels al een tijdje van de melk zijn, totdat ineens de drummer omvalt. Hepatitis, luidt de diagnose. Spinal Tap ligt soms niet veraf. Je kunt ook maar beter lachen als je voor het maken van muziek gestraft kan worden met boetes, gevangenisstraf en zweepslagen. Toch heeft hier het drama het laatste woord.

Update: op zaterdagavond net op een demonstratie tegen het Iraanse regime gestuit, voor de Doelen.