Reichardt’s vorige film Old Joy was een rauwrealistisch pareltje over ontwortelde mensen aan de zelfkant. Van haar tweede film had ik dus hoge verwachtingen.

Iedereen die wel eens een hond of kat is kwijtgeraakt gaat het niet droog houden bij dit verhaal. Wendy is op reis naar Alaska met haar hond Lucy, hopend op een nieuw leven. Michelle Williams’ realistische ingetogen acteren is verbluffend mooi. Ze zet een stoere maar ook wanhopige zwerfster mee die nog elke dag in de wc van een benzinestation haar tanden poetst - een contrast met de wino’s die ze bij een kampvuur treft, met een bijrol voor Will Oldham als een aan lager wal geraakt type. Het zit Wendy niet mee. Als haar auto het begeeft wordt ze lomp behandeld door een garagehouder. Bijna blut steelt ze een blik hondenvoer en belandt prompt op het politieburo. En dan raakt ze Lucy ook nog kwijt. Gelukkig is het niet alleen maar kommer en kwel. Als de nood hoog is, is de reddende engel nabij in de vorm van een meelevende parkeerwacht die haar zijn mobiel leent. Maar of alles toch nog goed komt? Het open einde is in ieder geval geen happy ending.