Kiyoshi is bekend van extremer werk, dit keer is het hem te doen om een 'normale' film. Vader van ogenschijnlijk keurig gezin verliest zijn baan, maar durft dit niet aan zijn familie te vertellen, en doet alsof hij elke dag keurig naar z'n werk gaat. Deze leugen zet een langzame doch volledige desintegratie van de familie in gang: langzamerhand blijkt dat iedereen graag weg wil. Het eerste deel is lichtvoetig en komisch, het tweede deel is meer beklemmend, maar dat komt jammer genoeg niet helemaal uit de verf.

Crisis in Japan: papa raakt zijn (goede) baan kwijt en verzwijgt dit uit de vanzelfsprekende schaamtegevoelens voor zijn gezin en doet alsof hij nog steeds elke dag hard werkt op kantoor. De oudste zoon neemt uit balorigheid dienst in het Amerikaanse leger en de jongste (getalenteerde) zoon pikt geld om stiekem pianolessen te nemen. Mama tenslotte, gaat op stap met een inbreker(!) na manlief bij de gaarkeuken te hebben betrapt. Tokyo Sonata is een prima onderkoelde tragikomedie over de economische crisis, die als een aardschok de vanouds zo rigide sociale regels losrammelt. Aan de ene kant is er de hilarische scène waarin de jongste zoon op zeer doeltreffende wijze rebelleert tegen zijn vervelende leraar, aan de andere kant is er de zelfmoord van een van papa's lotgenoten. Het resultaat van de pianolessen tenslotte, is troostrijk.