Persoonlijke herinneringen van regisseur Nemec vertellen het verhaal van hoe hij plots getuige was van de inval van de Russen in Praag in 1968. Gewapend met een camera(-man) en vier rollen film, schiet hij beelden die later wereldberoemd werden als tegengif tegen de Sovjetpropaganda. Het eerste deel is de vertelling van hoe de films gemaakt werden en het land werden uitgesmokkeld, het tweede deel bevat de filmbeelden zelf: veel volk op straat, de Russische soldaten uitscheldend en graffiti: hakenkruizen op de russiche tanks, 'USSR rot op naar huis' op de muur. Wat vooral treft is de ongedwongen omgang van de mensen, alsof je kijkt naar de Telegraafrellen, maar dan met doden.

In de epiloog verhaalt Nemec van de wijze raad die hij kreeg van Claude Chabrol, zijn idool: 'Hou je niet bezig met politiek, politiek is niks voor filmregisseurs.'