Blockbusterthriller, waarvan je niet kan voorspellen aan welke Hollywoodwetten hij zal voldoen. De seriemoordenaar wordt al vroeg gepakt, de politie is bot en lui, de pooier komt alleen in actie omdat er steeds meer van zijn dames verdwijnen. Wat volgt is een cascade van verwikkelingen waarvan je niet vantevoren kan voorspellen wie het overleeft, of wie niet. Verschillende vormen van geweld: de platte hand tegen het hoofd als normaal middel in de conversatie, tot en met de hamer en beitel waarmee de moorden worden gepleegd. Vol, vol, vol.

(Cultuurverschilletje: anders dan in Japanse films, worden er in Korea niet vaak honkbalknuppels gehanteerd.)

Snoeiharde, retespannende seriemoordenaarsfilm met meer onverwachte plotwendingen dan je met een stok kunt aanwijzen. In Korea kan het nog, anno 2009! Jung-Ho, een ex-detective, nu pooier, ziet zijn meisjes een voor een door de concurrentie opgekocht worden. Althans, dat denkt hij aanvankelijk. De moordenaar is al snel bekend en gearresteerd, maar daarmee is de spanning allerminst verdwenen, want daar is ook de immer blunderende politiemacht (een bekend Koreaans fenomeen sinds Memories Of Murder). Naast alle geldzorgen en kwetsuren heeft Jung-Ho nog te kampen met een aanzienlijk schuldcomplex aan gezien hij Jin-Mi, een van zijn trouwe hoertjes recht in de armen van de moordenaar stuurde en dus een en ander uit te leggen heeft aan haar dochtertje. Heftige emoties, komische uitglijers, veel bloederig hamerzwaaien en zoals gezegd volstrekt incompetente agenten. De burgemeester van Seoul krijgt poep in zijn gezicht van een boze burger.