RAF-terrorist Widmer wordt vrijgelaten, en komt in contact met de dochter van een van zijn slachtoffers. Een psychologisch spel van berekenende wraak maakt uiteindelijk dat de spiraal van geweld een nieuw vervolg dreigt te krijgen. Intelligent script houdt de verwevenheid van de verschillende hoofdpersonen lang verborgen.

Volker Widmer, RAF-lid en na 22 lange jaren im Knast weer een vrij man, komt ondanks alle paranoide undercover-maatregelen van zijn overgebleven kameraden, oog in oog met de dochter van een van zijn slachtoffers, Valerie, die bereid is heel ver te gaan om wraak te kunnen nemen. De plot is een fijn uitgewerkt, zij het een tikje voorspelbaar weefsel en de vertolkingen zijn behoorlijk intens. Zoals de RAF in feite een indirect gevolg van het onverwerkte oorlogsverleden (de halfslachtige denazificering wekte de woede van de studenten in de jaren '60), zo gaat Schattenwelt over de verkniptheid van de overlevenden van de Loden Jaren van de RAF.
De kleurenbalans is bijna geheel naar zwart/wit geschoven, ongeveer zoals in de hoofden van de personages. Dat kan natuurlijk alleen maar tot nieuwe trauma's leiden. Ook bij onschuldige voorbijgangers.