Vier horrorverhalen van vier verschillende regisseurs voor de prijs van 1, altijd goed. Geesten van overledenen zijn hier hongerig, en leiden op betrouwbare wijze tot de nodige bloed en spetters. Ten bewijze dat slachtoffers in horrorverhalen universeel zijn: Thaise lijzigheid zorgt niet voor een grotere overlevingskans. Helaas heeft deel twee last van een cameraman met parkinson.