Georg is architect en een zwijgzaam type. Wanneer hij hoort dat zijn moeder gestorven is, neemt hij niet de moeite dat aan zijn vrouw Eva te zeggen. Die komt er pas achter als ze de pastoor aan de lijn krijgt. Dochter Reh en zoon Jan worden opgetrommeld voor een ritje naar het pittoreske bergdorpje waar Georgs ouderlijk huis staat. De begrafenis is al vaker in films gebruikt als aanleiding voor explosief familiedrama. Neem een bruiloft, kerstdiner of begrafenis en er komt altijd wel oud zeer naar boven (denk aan Festen). Het kleine houten huisje van Georgs moeder krijgt al snel de eigenschappen van een snelkookpan.

Een uitgeblust huwelijk, een bemoeizuchtige moeder, gefrustreerde ambities van de kinderen, de boel loopt danig uit de hand. Zeker als de plaatselijke kruideniersvrouw zich er ook nog mee gaat bemoeien. Gezellig wordt het in ieder geval niet. Met een fileermesje worden de gebreken van vooral Eva en Georg genadeloos ontleed, erg realistisch en aangrijpend gespeeld. Het stille vijandige winterlandschap weerspiegelt het stille lijden van de gezinsleden, want schreeuwen, daar doen welopgevoede Duitsers natuurlijk niet aan. Alcohol naar binnen gieten des te meer. Toch is dit geen melodramatische film, juist vanwege de stiltes en subtiele aanpak, waardoor je zelf alle gelegenheid krijgt een en ander in te vullen. Mooi drama, maar je moet er wel voor in de stemming zijn.