Joe Meek schreef geschiedenis met een aantal hits en vernieuwende opnametechnieken. Dit alles vond plaats in kleine kamertjes bekleed met bloemetjesbehang boven een handtassenwinkel in swinging London, begin jaren ‘60. Er wordt erg rap Cockney gesproken, dus concentratie is vereist om niets te missen van de erg grappige dialogen. Meek blijkt een maniakaal figuur, opvliegend en gepassioneerd. Kevin Spacey speelt zijn koele zakenpartner die hem op de vingers tikt als er teveel geld doorheen gaat. Zonder de militaire discipline van deze bully Major Wilbert zou Meek al veel eerder zakelijk ten onder zijn gegaan. Meek drijft de sessiemuzikanten regelmatig tot wanhoop, maar weglopen valt niet mee als je eerst een scheldende major tegenover je hebt en dan nog eens het pistool van Meek tegen je achterhoofd. 'Play the drums or I’ll blow your head off!'.

Meek huurt het krappe bovenhuis van de handtassenverkoopster beneden. Terwijl iedereen (ook zij zelf) gillend gek wordt van de overlast, blijft zij hem tot het einde de hand boven het hoofd houden, wat haar duur te staan komt. Meek heeft een fijne neus voor wat nieuw en hip is, maar doet ondertussen wel The Beatles en The Kinks af als eendagsvliegen. Erg grappig is de scène waarin hij in een droom de melodie van de megahit Telstar hoort, uit bed springt en hem in de studio in een microfoon brult. Zijn zakelijk inzicht is vrij beperkt, wat nog erger wordt als de blonde Heinz binnen komt. Verblind door lust ziet hij niet dat zijn geldverslindende pogingen om Heinz een ster te maken zijn bedrijf bijna om zeep helpen. Van de roem heeft hij niet lang kunnen genieten: hij schiet zichzelf neer, paranoïde, verslaafd aan kalmeringsmiddelen, blut en eenzaam. Telstar is een prachtige film, niet alleen voor fans van The Tornadoes en The Honeycombs. Een wervelend portret van de swinging sixties.