Er is er altijd wel een film bij die er slechts op uit is de meest geharde kijker uit te dagen met pure wanstaltigheid. Dit jaar is dat dit Koreaanse zelfkantportret van een pooier en zijn hoer in een desolate industriële hel. Geen middel wordt in de kast gelaten om duidelijk te maken dat het leven zwaar kut is: waanzin, doelloosheid, zelfverminking, seks met dieren en een expliciete miskraam. In een grove korrel gefilmd uiteraard. 128 minuten kunnen lang duren, heel erg lang.