Terence Davies
24-01-2009 13:00 Pathé 4
Een portret van Liverpool, de stad waar regisseur Davies opgroeide. Met een
collage van grofkorrelige zwart/wit- en kleurenbeelden heeft hij niet
alleen een documentaire over deze stad gemaakt, maar meer nog een
beeldgedicht over de niet uitgekomen dromen van zijn jeugd. Vooral de
poëtische voice-over vol melancholie maakt deze film, meer nog dan de
bruisende stadsgezichten. De katholieke kerk hield hem voor dat alles goed
zou komen als hij maar geloofde. Inmiddels is hij een overtuigd
atheïst. Ook het geldverslindende koningshuis kan hem gestolen worden.
'We were hoping for paradise, but ended up in the anus mundi'.
We wisten al wel dat Liverpool, Glasgow en andere industriesteden in de seventies verloederd waren, maar de vele beelden van vervallen flats met ingegooide ruiten blijven schokkend. De rode bakstenen arbeidershuisjes, zwerfhonden, tandeloze oude vrouwtjes en mooie havengezichten: als je van oude filmbeelden houdt is dit een tip! Dat de ploeterende arbeiders zich ondertussen wel degelijk goed konden vermaken zien we op de filmpjes van het strand, voetbalwedstrijden, de kermis en massa’s spelende en zingende kinderen op straat. Maar of Davies destijds ook vrolijk meevoetbalde blijft onduidelijk. Terwijl de massa The Beatles vereerde, luisterde hij in ieder geval naar klassieke muziek van Mahler en Brückner. Mooie sfeervolle film, maar wel wat zwaarmoedig.
We wisten al wel dat Liverpool, Glasgow en andere industriesteden in de seventies verloederd waren, maar de vele beelden van vervallen flats met ingegooide ruiten blijven schokkend. De rode bakstenen arbeidershuisjes, zwerfhonden, tandeloze oude vrouwtjes en mooie havengezichten: als je van oude filmbeelden houdt is dit een tip! Dat de ploeterende arbeiders zich ondertussen wel degelijk goed konden vermaken zien we op de filmpjes van het strand, voetbalwedstrijden, de kermis en massa’s spelende en zingende kinderen op straat. Maar of Davies destijds ook vrolijk meevoetbalde blijft onduidelijk. Terwijl de massa The Beatles vereerde, luisterde hij in ieder geval naar klassieke muziek van Mahler en Brückner. Mooie sfeervolle film, maar wel wat zwaarmoedig.
Reacties
Nog geen reacties.
Reactie toevoegen