Andrew Piddington
30-01-2007 20:00 Cinerama 2
Vlakke reconstructie van de laatste paar maanden van Mark Chapman voordat
hij John Lennon neerschoot. Aan Jonas Ball de ondankbare taak om kleur te
geven aan deze trieste loser, want de film is braafjes opgehangen aan
quotes van Chapman zelf. Een afdaling in de persoonlijke hel van een
schizofrene patiënt kan meesterwerken (Repulsion! Taxidriver!)
opleveren, maar het droge uitgangspunt staat zulks in de weg.
Conspiracytheorieën worden angstvallig gemeden (hoewel we Chapman in
het begin heel even zien kibbelen met de plaatselijke
Scientology-afdeling).
Andrew Piddington
30-01-2007 12:00 Cinerama 2
Je verplaatsen in het hoofd van een moordenaar is niet het
allermakkelijkste, zeker niet als het om Mark Chapman gaat, die met de
moord op John Lennon een van de zinlooste misdaden jegens een beroemdheid
beging. Ruim vijfentwintig jaar en een film verder is Chapman nog steeds
een enigma. Ondanks de pogingen van Brit Andrew Piddington om in dit
docudrama meer licht te werpen op de persoon, blijft de film een brave
invulling van de feiten zoals we die kennen uit de geschiedenisboeken en
interviews met Chapman. Mensen die een rol in zijn leven speelden, zoals
zijn vrouw en zijn ouders (ooit had Chapman het idee opgevat om zijn vader,
die niet staat was om liefde te tonen, te vermoorden), blijven sjablonen en
werpen geen nieuw licht op de zaak. Een scène aan het slot van de
film, waarin een priester exorcisme bedrijft (!) op Chapman, slaat als een
tang op een varken en maakt de zaken er niet duidelijker op. De
continuiteitsfouten (Chapman met beurtelings halflang krullend en lang
steil haar tijdens zijn arrestatie) en anachronismen (de scène in de
tweedehansviynlshop waar Chapman een exemplaar van Double Fantasy
koopt om door zijn toekomstige slachtoffer te laten signeren) helpen ook al
niet. Chapeau echter voor de rol van Jonas Ball, die Chapman niet alleen
als monster maar ook als mens weet neer te zetten. Chapman zelf, wiens
motief voor de moord -deels- roem was (‘I was a nobody until I killed
the biggest somebody om earth’) kan in elk geval tevreden zijn: er is
eindelijk een film over zijn leven gekomen.