Hollen of stilstaan met deze film: of extreem geweld, of moeilijk kijkende zwijgende mensen. Alsof iedere denkplaatje in het originele manga-stripverhaal in deze film 45 seconden moest duren.
Extreem geweld is op zich een handig middel: het maakt dingen grappig die anders niet grappig zijn. Van die humor wordt hier te weinig gebruik gemaakt. Ach, misschien bedoelt de film het ook allemaal wel serieus.

Japan is momenteel bezig zijn (opgelegde) pacifisme overboord te gooien, dus het thema van geheime tests met nieuwe wapens -in dit geval een koudebom- is niet geheel vergezocht. Een groep weeskinderen wordt als proefkonijnen gebruikt. Slechts een jongetje en een meisje overleven het wrede experiment. Ze groeien op en vinden elk op hun manier emplooi via de 'Wraakwet'. In het toekomstige Japan is het oog-om-oog-principe bij de wet geregeld. Volgens deze regeling krijgt de beklaagde in een moordzaak in plaats van een advocaat een bodyguard om de huurdoders op een afstand te houden. Klinkt als een recept voor typisch perverse manga-waanzin, maar helaas, de uitwerking is met zijn slome, wrakke structuur en halfstoere geposeer ronduit saai.