Lily is verliefd op Jarrod, beiden niet zulke handige mensen. Lily gaat mee met Jarrod naar zijn geboortedorp en trekt bij zijn familie in. Naargelang de film vordert blijk dat al die bottige horkerigheden van Jarrod Lily niet kunnen deren, en Jarrod geeft zijn verzet uiteindelijk op.
Minpuntjes voor de behaagzieke gitaarmuziek, en ook de animatietjes hoeven niet. Blijft daarmee net op drie sterren hangen.

Er zijn van die festivalfilms die op het juiste moment komen, na twee loodzware Tiger-kandidaten bijvoorbeeld. Eagle vs Shark is zo’n film, van de Nieuw-Zeelandse regisseur Taika Waititi. Die naam lijkt wel een tropisch drankje, maar de film zelf is een allesbehalve exotische komedie over nerdliefde, waarin Theo & Thea-humor wordt afgewisseld met een dosis zwarte. Lily is het soort meisje dat bij het troosteloze Meaty Boy-fastfoodrestaurant ontslagen wordt via een loterij, om erachter te komen dat haar naam op álle briefjes stond. Ze is verliefd op Jarrod, een 25-jarige met de geestelijke en empatische vermogens van een 10-jarige. Jarrod ‘ontwerpt’ kaarsen, draagt het gruwelijkste matje sinds Lou Reed en heeft één doel in zijn leven: wraak nemen op zijn pestkop van de lagere school.
Net als in Ex Drummer zijn alle personages dom, lelijk en soms zelfs een beetje gemeen, maar onder al die paarsgroene trainingspakken kloppen wél Gouden Harten. En zelfs de grootste nerd ziet dat er achter de gebitsprotheses en moedervlek van hoofdrolspeelster Loren Horsley best een héél mooi meisje schuilgaat. Het is haar charismatische en humoristische spel dat de film zijn hart verleent. Dát, en de aandoenlijke stopmotion-animatie met appeltjes.

Oftewel: ook nerds hebben liefde nodig. Een thema dat wel voldoende verkend is door Todd Solondz (Happiness, Welcome to the Dollhouse). Lily ontmoet haar prins Jarrod in de fastfoodtent waar ze werkt. Op een bespottelijk verkleedpartijtje (zij is verkleed als haai, hij als adelaar) raakt het ‘aan’. Jarrod is inmiddels 25 en heeft zelfs al een dochter, maar gedraagt zich alsof hij 9 is. Hij is onverminderd geobsedeerd door de gedachte aan wraak op ‘zijn’ pestkop van school. Ook de rest van zijn familie en omgeving bestaat uit nerds. Zijn oudere broer was de enige met talenten, maar die is dood. Doordat Eagle vs Shark zo’n karikaturale kneuzenparade is, blijft de dramatische kant van het script (zelfmoord van de broer, depressie van de vader) een slag in de lucht - zo’n beetje als Jarrods nunchaku’s. De korte stukjes animatie (over een klokhuis en een rotte appel) zijn echter vrolijkmakend en halen op het nippertje de derde waarderingsster binnen.