Wederom een film die alles verknalt door op meerdere gedachten te hinken. We zien een veertiger vol spijt terugkijken op een carrière bij een fout bedrijf. Dit wordt elke drie minuten onderbroken door scènes uit Libins no-budgetfilm Distribution of Lead uit 1988, die bovendien modieus in omgekeerde volgorde zijn ingemonteerd - denk aan Irréversible of Memento. Echter, wie deze informatie niet uit de festivalcatalogus heeft, zit zich bijna anderhalf uur getergd af te vragen waar het allemaal op sláát. Wanneer het ontbrekende schakeltje wordt onthuld, blijkt dit uiteindelijk ook nog eens erg onbevredigend.
Derde wall-to-wall zeperd van een (tot nu toe) over het algemeen tegenvallend IFFR.