Feest, feest, feest. Verfilming van manga-strip levert een resultaat op dat ergens lijkt op die ene Asterix-film waarin Obelix (Gérard Depardieu) de Romeinen wegmaait. Met dit verschil dat manga bij voorbaat verhalend idioter is, en visueel veel rijker. En de film is dat ook. Het Japanse moraaldenken is uiterst plastisch, en zo wordt deze film uitstekend geschikt voor uw moderne kinderopvoeding. Als ze wat van dat Japans snappen, tenminste. Anders blijft het enkel een topper voor volwassenen die het kinderlijke kunnen waarderen. Wel alle 135 minuten aan verhaalwendigen nemen voor wat ze zijn, anders ga je je ergeren.

Hyperkinetische cosplay kolder. Yaji en Kita zijn twee figuranten, weggehuppeld uit een samoeraifilm. Met name door Kita's druggebruik flippen ze in vliegende vaart door diverse universums, met karrenvrachten anachronismen en verwijzingen naar tv-quizzen en films als Easy Rider en The seven Samourai. De twee hebben een homoseksuele relatie, maar doen door hun slapstick eerder aan Ren & Stimpy denken, bijvoorbeeld als tijdens een ruzie Yaji Kita's scrotum een meter of twee uitrekt. Net als bij Citizen Dog val je van de ene in de andere absurde vondst en worden de personages in elk hun eigen gekte met veel liefde neergezet.
Halverwege zakt de inventiviteit van de gekkigheid wat in, maar in het laatste deel wint de trip opvallend aan diepte. Yaji heeft zijn vrouw gedood om er met Kita vandoor te gaan, maar belandt later door toedoen van Kita aan gene zijde. Nu valt de dood te foppen door de Styx terug over te steken bij de bron. De bron van de Styx blijken de tranen van Yaji's vrouw te zijn. Creatief met mythologie!