De lange schaduw van de titel slaat op de lange schaduw die een bepaalde gebeurtenis op 11 september 2001 heeft achtergelaten in de hoofden van mensen. Fascinatie met het onderwerp is ondergetekende zeker niet onbekend, dus zien wat anderen ervan bakken.

Drie geblondeerde Italiaanse actreuses zwatelen wat af over alles wat het leven ongelukkig maakt. De filmmaker bedoelt zeker te zeggen dat de Lange Schaduw ieder denken onmogelijk heeft gemaakt. Maar omdat aan proberen te tonen met een stelletje hobbyleuteraarsters is de plank wel erg ferm missslaan.
De montage volgt de wetten van de videokunst anno 1988. Na circa 1 uur onbestemd geleuter krijgen we een digitaal gemanipuleerd beeld van inslag van in WTC toren 2. Het geleuter over niks gaat door, en de film eindigt met een digitale manipulatie van de onthoofdingsfilm van Nick Berg.
De impliciete boodschap van deze film is dat Amerikanen zich beter verre kunnen houden van pretentie. Het is net als het kurkje op de punt van je schaartje: een ongeluk zit immers in een klein hoekje, en dan is het weer huilen geblazen.