‘Japón’ is een film met een reputatie, en hoewel ik die niet gezien heb, was ik derhalve nieuwsgierig naar opvolger ‘Batalla en el cielo’. De film, een existentiële verhandeling over schuld en boete, opent met een artistiek geregisseerde blowjob tussen een jong meisje en een lelijke dikke man. Het is vooral dat artistiekerige dat als een waarschuwing werkt: je gaat deze film haten of omarmen. Ik koos vol overgave de eerste optie (middenwegen zijn voor mietjes). Een man plast in zijn broek voor hij zijn geliefde aan het mes rijgt. Een cyclische slotscène die kan worden samengevat met ‘your sister sucks cock in heaven’. Lange camerabewegingen, opzettelijk houterige dialogen en dito acteerwerk en uitgebreide lelijke-mensenseks; het is soms allemaal teveel voor een mens. Sommigen zullen hier een Onbegrepen Meesterwerk in herkennen, maar ik zag slechts de zoveelste karikatuur van een kunsthuisfilm, een onwelkome oefening in pretentie. Toch nog één ster voor de werkelijk idiote politieinspecteur aan het eind van de film.

Kotsfactor: 0
Aanleiding voor een cultureel verantwoord braak-o-rama te over in deze film, maar de enige vorm van misselijkheid ontstaat onder het publiek wanneer dat getuige is van enkele honderden kilo’s neukend overjarig vlees.

Te zien: zo 29-1 22.00 Pathé 1 • ma 30-1 17.00 OffCorso • di 31-1 12.00 Cinerama 1 • za 4-2 17.00 Cinerama 1