‘Change is valuable, because it lets the oppressed be tyrants’ luidt een gezegde. Daar komt cipier Ralph Fiennes ook achter als hij politiek gevangene Donald Sutherland helpt om dictator Tom Hollander uit het zadel te wippen. Toegegeven, de dictator is een ontzettend naar en dom mannetje met grootheidswaanzin, die graag acteert in slechte, door hemzelf geregisseerde films (een van de minst kwalijke zaken waarmee hij zijn volk terroriseert), en zijn manipulatieve vrouw (Lara Flynn Boyle) is nog erger, maar wanneer de revolutioniaren de macht hebben, bepalen burka’s en communistische slogans het straatbeeld (nota bene: het script voor deze film is pre-9/11).
Na een ‘Great Dictator’-achtige opening waar Chaplin trots op zou zijn geweest, valt de film tussen wal en schip, ofwel tussen satire en drama. Dan weer eens te dol om serieus te nemen (de dictator die een filmeditor, die het waagt een eigen artistieke mening te hebben, onder stroom zet), dan weer te gruwelijk om te lachen (de executies op straat); debuterend regisseur Robert Edwards weet geen maat te houden, en slaat volomen door in zijn karikaturisering van een postrevolutionaire samenleving (burka’s, verbanning van artsen). De boodschap wordt er weinig subtiel met een pollepel ingegoten. Op de vraag of de laatste scène impliceert dat alles zich slechts in het hoofd van Ralph Fiennes heeft afgespeeld, heeft regisseur Edwards geen commentaar. Dat beschouwen we maar als een bekentenis dat hij zich heeft schuldig gemaakt een van de grootste clichés uit de filmgeschiedenis.
‘Land Of The Blind’ beleeft overigens in een nog onaffe versie zijn wereldpremière op het IFFR: sommige scènes zijn in lage resolutie en enkele digitale effecten zijn nog niet helemaal af.

Kotsfactor: 0
Er wordt niet gekotst, maar om dat goed te maken schrijft gevangene Sutherland complete teksten op de muur met zijn excrementen. Quote: ‘You’re writing a long slogan today.’ - ‘I had a big meal last night.’

Nog te zien: vr 3-2 16.15 Pathé 7 • za 4-2 19.15 Pathé 7