Stilistisch gezien misschien wel de origineelste film van dit festival: een outsiderfilm over outsiders. De held heet Pero, een professioneel redenaar bij begrafenissen op het Sloveense platteland. Zijn buurman en beste vriend rijdt hem in diens minicoopertje van graf naar graf. Met de liefde gaat het allemaal niet zo tof. Pero is verliefd op Renata, maar die wil alleen SM -iets waar Pero niets mee heeft. Zijn vader, Dedo, doet de ene onhandige zelfmoordpoging na de andere sinds hij zijn vrouw heeft verloren. Pero's vrienden en familieleden hebben zo hun koddige eigenaardigheden. Hilarisch is de scène waarin Pero de Sloveense vlag uit wil hangen en uit het raam dondert. Maar ongeveer halverwege ondergaat Gravehopping een belangrijke verandering, namelijk van bitterzoete tragikomedie naar diepmenselijk drama, met een slotscène die nog lang op het netvlies zal blijven hangen. Dat Pero in zijn intelligente speeches ook Mark 'Chopper' Reid citeert, is een belangrijke vooruitwijzing. Meer mag niet 'gespoild' worden. Zien!