Toen de Stones eenmaal godenstatus hadden bereikt, hoefde het voor Brian Jones allemaal niet meer zo. Hij kon nu immers een libertijns prinsenleventje leiden, zonder er serieus voor te musiceren. Er worden dus flessen geledigd, trips geslikt, spacecake gekauwd, lijnen gesnoven en natuurlijk groupies gepopt. Muziekinstrumenten komen er in the life of Brian nauwelijks meer aan te pas. Stoned is een langdradige biopic over een uitgebluste rocker, die zich tegenover zijn personeel als een echte klootzak gedraagt. Het moment dat die lapzwans kopje onder gaat, voelt als een bevrijding. Had de wereld deze film nou echt nodig? Liever had ik een biopic over Bryon Jones alias Muslimgauze gezien: óók een eigenzinnig muzikant, die een vroege en mysterieuze dood stierf, maar dan wel één, die tot het einde zeer productief bleef. (Die film zal er vermoedelijk ook wel komen. Eerst nog twintig jaar geduld.) Kotsfactor 1: de spacecake.