Vanaf de openingssequence, waarin de hoofdpersonages onder de beukende klanken van Bleeder worden geïntroduceerd met mugshots in halfschaduw, is het duidelijk dat dit geen film wordt over de Vereniging van Huisvrouwen te Kopenhagen. ‘Pusher’ en zijn twee sequels schetsen een rauw, onromantisch beeld van het drugs- en gangstermilieu in de Deense hoofdstad, waarin we Frank ontmoeten, die zich koning van Kopenhagen waant maar tenonder gaat aan domme pech en een schrijnend gebrek aan intelligentie. ‘Live by the sword, die by the sword’, is het motto van regisseur Nicolas Winding Refn. ‘Pusher’ was een instant succes en Refn het nieuwe wonderkind. Maar je bent zo goed of kredietwaardig als je laatste film, en na twee commerciële flops, waaronder het intrigerende ‘Fear X’, had Refn schulden zo groot als Australië. ‘Pusher II’ en ‘Pusher III’, direct na elkaar geschoten, waren de sequels die Refn gezworen had nooit te maken, maar die hem in één klap van die schulden zouden verlossen. Maar waar de meeste sequels slappe aftreksels van het origineel zijn, is hier het geheel groter dan de som der delen.
De drie Pusher-films vertellen in wezen iedere keer hetzelfde verhaal (deal loopt verkeerd en de rapen zijn gaar), maar dan vanuit het perspectief van drie verschillende personages. Intrigerend gegeven: op de hoofdrolspelers na worden alle personages vertolkt door (ex-)gangsters. Over realisme gesproken. Overigens zijn de Shakespeariaanse motieven (vadermoord in Denemarken!) nooit ver weg, en Refn legt er de nadruk op dat het hem in eerste instantie gaat om de personages in zijn films, of het nu criminelen zijn of niet. Refn ziet de trilogie zelf graag als een koningsdrama in het Kopenhaagse gangstermilieu, en waarom ook niet?
Hoewel de delen afzonderlijk van elkaar ook prima te genieten zijn, wordt de Pusher-trilogie het beste in zijn totaal en in één ruk genoten. Vanavond en zondag is er die gelegenheid tijdens een Pusher-marathon.

Kotsfactor: 2
In 'Pusher III' bakt de Joegoslavische gangster Milo sarma’s voor zijn bendeleden, met buikkrampen en een bescheiden kotsscène achter gesloten wc-deuren tot gevolg. Iemand krijgt ook diarree, maar dat telt niet. Wellicht iets voor een andere keer.

Nog te zien als marathon (losse films kunnen ook): vr 27-1 vanaf 18:00 Pathé 4 • zo 29-1 vanaf 9.30 Cinerama 5

NB Later dit jaar volgt een interview met Nicolas Winding Refn in Zone 5300