• 10 halfgelezen Daily Tigers
• 10 halfgelezen Filmkranten
• een afgeragd programmakrantje
• een catalogus
• een ongeopend flesje cola
• drie lege flesjes water
• 8 pakjes sap met rietje
• een half bakje cashewnootjes
• een bijna vol bakje bananenchips
• een handvol dropjes
• een half zakje zoute krakelingen
• drie volgesnoten papieren zakdoekjes
• een eigen programma met doorhalingen en verbeteringen
• 10 bladzijden aantekeningen
• 32 afgescheurde entreekaartjes
• 6 ongebruikte kaartjes
• 15 smsjes in de inbox van de mobiel
• een afspraak om met z'n drieen te gaan dimsummen
• 2 uitnodigingen voor tentoonstellingen
• een afspraak om elkaar vaker te zien
• 2 emailadressen
• 2 telefoonnummers
• een berg met doorrookte kleren in de wasmand, goed voor 3 wassen
• verlanglijstje met misgelopen films die nog gezien moeten worden
• een brak brein
• moeie ogen
• een lijf dat naar slaap verlangt
• een hoop mooie herinneringen en flarden van leuke gesprekken
• een record aantal unieke filmervaringen
• opluchting
• zaadje waar ter zijner tijd het verlangen naar het volgende festival uit zal groeien

Kortom: archeologische vondsten na een goed filmfestival

De laatste telling:
Hoer-o-meter totaal 46 films:
47 hoeren in hoofd of bijrol
31 hoerenfiguranten
1 suggestie betaalde seks
1 hoerendaad
1 misgeinterpreteerde hoer (voor spek en bonen)

U denkt, dit is best geinig, maar het zegt natuurlijk nog niet veel. Om u even een compleet beeld te geven van meest voorkomende manieren waarop mensen geld verdienen in de 46 getelde films volgt hieronder een top vijf. Alleen die beroepen in hoofd- en bijrol die in meer dan twee films voorkomen, zijn meegeteld.

1. hoer (zelfs zonder de 31 hoeren van Night Scene)
2. acteur
3. crimineel
4. militair
5. leraar
een verrassende zesde plaats is overigens voor hotelpersoneel

Hoer is het meest voorkomende beroep in 46 willekeurige festivalfilms
In 24 % van de films verdient iemand zijn of haar geld door zich te verhoereren.
Gemiddeld zitten er 1,7 hoer in een festivalfilm.

Iets wat begon als grapje, blijkt bij nader inzien toch een waarheid als een koe. De hoer-o-meter snort tevreden.

Alleen tijdens het filmfestival krijgen ze aandacht, soms weinig, soms veel, maar voor de rest heb je eigenlijk nauwelijks iets met ze te maken. Feitelijk zijn er eigenlijk twee rassen te onderscheiden: zij van voor-of-buiten-het-festival en zij-van-het-festival. Die van-voor-of-buiten-het-festival zijn minder interessant, omdat er door beide partijen blijkbaar gekozen is voor een eenmaal per jaar constructie. Alhoewel deze natuurlijk tijdens elk willekeurig festival kan omslaan in meer. Die van-het-festival leert men telkens beter kennen, de fascinatie groeit jaar na jaar en er ontstaan zelfs heuse meertijdsbetrekkingen. Het is de ultieme bijdrage aan de festivalroes: alleen maar over film praten met iemand die net zo enthousiast is.

Pas volgend jaar zie je ze weer, die filmfestivalvrienden.

Voor de grootverbruiker van films en andere geneugten van het festival is het onmisbaar. Zeker als het festival een beetje op z'n eind loopt. In principe komen de eerste en de laatste vertoningen op een dag niet in aanmerking. Het handigste is als de zaal niet erg gevuld is en de stoelen en beenruimte toelaten om maximaal in de stoel te hangen. De te verkiezen film heeft een voice-over of muziek met een minimum aan dialoog en geluidseffecten. In verband met eventueel schuldgevoel dient men met grote zorgvuldigheid de meest abonimabele film van de dag te selecteren. Als men de perfecte film heeft getroffen zal men namelijk veel medestanders in de zaal hebben.

Even wat nachtrust inhalen tijdens de bijslaapfilm.

Ojojoj, Night Scene is niet om aan te zien, maar of deze film een gelijke heeft, qua aantal hoeren: 31 hoeren in hoofd/bijrol en 15 hoerenfiguranten. Daarbij opgeteld nog drie figuranten uit een ander film en de hoer-o-meter draait overuren

Overigens ook vermeldendswaardig: een misgeinterpreteerde hoer in Agnes und seine Bruder. Zoon gluurt naar vader en dochter. Dochter buigt richting vaders kruis, maar precies de volkomen onschuldige essentialia zijn verborgen achter een plant. Vader gaat nog iets ontspannener in de fauteuil liggen. Dochter richt zich weer op en vader overhandigt geld. Deze actie zet zoon aan om vader te vermoorden. Ja, de misgeinterpreteerde hoer is een groot loeder.

Hoer-o-meter totaal 40 films:
46 hoeren in hoofd of bijrol
33 hoerenfiguranten
1 suggestie betaalde seks
1 hoerendaad
1 misgeinterpreteerde hoer (voor spek en bonen)

Gemiddeld dus twee hoeren per film.

Het is elke keer een volksfeestje. De sfeer is anders dan bij de andere films. De zakken chips en snoep en de flessen cola en drank worden tevoorschijn getrokken. Klein clans komen de zaal in en het is echt een uitje. Ook aan het begin van de film blijft het vaak onrustig. Ze zijn hier immers om met volle teugen te genieten en dat aan iedereen te laten merken. Tijdens de vertoning wordt vaker gereageerd, bijvoorbeeld met een tussentijds applaus. Minstens een keer wordt er "hoer" geroepen, desnoods tijdens de aftiteling. Nu de Nacht van de Wansmaak al twee keer in rij ontbreekt, heeft dat publiek weer een eigen plek gevonden.

De laatste voorstelling in Luxor is de feestelijke manier om een lange filmdag af te sluiten.

Het loopt meestal toch al uit op een teleurstelling, maar als zij het doen is het gegarandeerd dat je niet alleen teleurgesteld wordt, maar ook nog eens bevangen door plaatsvervangende schaamte. Ze zeggen de gekste dingen, maar menen dat vanuit de grond van hun hart. Zelfspot is niet hun ding. Het ergste is echter dat ze onveranderlijk lang van stof zijn, langer dan hun grotere vakgenoten. Ze zijn blijkbaar in de veronderstelling dat het festivalpubliek niet zit te popelen om gewoon te gaan kijken. Gelukkig duurt hun film vaak niet langer dan hun praatje.

Het regisseurspraatje van de experimentele filmmaker weet het kijkplezier vooraf vaak goed te vergallen.

Na magere dagen komen weer vette dagen: 5 films erbij en 3 hoeren in hoofd- of bijrol plus nog een extra 6 hoeren in figurantenrollen. De hoer-o-meter snort tevreden.

Hoer-o-meter totaal 34 films:
15 hoeren in hoofd of bijrol
15 hoerenfiguranten
1 suggestie betaalde seks
1 hoerendaad

Het hoerenquotient is weer bijna 1 op 1.

Ze zijn onder ons, de echte festivaltijgers, maar ze zijn onherkenbaar. Ze komen in vele gedaanten en dat is het misleidende. Het enige waar je ze aan herkent, is dat je ze herkent na een aantal jaren. Of soms aan hun bijzonder uitgewerkte en overwogen schema of lampje met bijbehorend notitieblok. Ze zijn al bezig met het festival als de gewone stervelingen de laatste zomerzon uitzwaaien. Horen ze tot een speciaal ras of kunnen wij ook door deze geheimzinnige ziekte bevangen worden en zijn wij dan gedoemd om tot in lengte van dagen festivalfilms te zien?

Festivaller dan de unlimitedpashouder kun je niet worden.

Potverkutjes, de tweede dag op rij dat er geen extra hoeren bijkomen. Wanhopig in de lijst met reserveringen voor de komende dagen gekeken en tot grote blijdschap geconstateerd dat morgen de hoer-o-meter weer op volle toeren zal draaien. Hou de fles glijmiddel maar vast klaar.

Hoer-o-meter totaal 29 films:
12 hoeren in hoofd of bijrol
9 hoerenfiguranten
1 suggestie betaalde seks
1 hoerendaad

Blijft meer dan 3 hoeren in 4 films.

Het begint al met het praatje van de scenarist en hoofdrolspeler. Het enige wat hij ons vooraf mee te delen heeft, is dat dit de enige echte joodse film is in de afgelopen 4000 jaar. Dat is de macht van de grote getallen, want vooral de eerste 3890 jaar was de concurrentie buitengewoon moordend.

Het plot is van deze komedie is al net zo simplistisch: man in ultra-orthodoxe wijk van Jeruzalem doet niet veel anders dan jaren bidden om zijn nogal geweldadige verleden, zijn kwaadheid en armoede te overwinnen en daarnaast hoopt hij op een kind, een zoon natuurlijk. God stelt hem op de proef en zorgt er natuurlijk voor dat alles goed komt.

Wat is er nou in godsnaam zo speciaal aan deze ultravoorspelbare film? De hoofdrolspeler is een tot religie gekomen Bekende Acteur, die zichzelf speelt, en er hebben Echte Orthodoxe Joden aan meegewerkt. Dat is heus wel een beetje bijzonder: neem een camera ter hand in de ultra-orthodoxe wijk in Jeruzalem en je ziet meer onderduikende joden dan de afgelopen vijftig jaar in oorlogsfilms. Toch is het feit dat er echte christenen meespelen in een EO-film geen aanbeveling. En hoe zou een fanatieke moslimfilm nu ontvangen worden? Normaal zou je een film van een religieus fanaticus over zijn eigen geloof terecht wantrouwen, maar als christelijk reli-toerist komt het je maar wat goed uit dat deze film de werkelijkheid behoorlijk wat mooier laat lijken dan het is.

De onbedoelde ironie van deze luchtige komedie is dat de ultra-orthodoxe hoofdrolspeler zijn agressie en kwaadheid probeert te overwinnen middels zijn geloof, terwijl luttele kilometers verderop in naam van datzelfde geloof een strijd wordt uitgevochten met de Palestijnen, een verwijzing die in de film natuurlijk vakkundig ontbreekt. De man is het prototype van de joodse fanaticus: alleen bidden, niet werken. Waar de film ook niet over rept is het feit dat deze man er vast van overtuigd zal zijn dat op grond van zijn Torah de gruwelijkste gewelddaden geoorloofd zijn. En in tegenstelling tot de gemiddelde moslimterrorist die zijn eigen handen nog vuil maakt, is deze man wegens zijn geloof door de staat Israel vrijgesteld van militaire dienst.

De scenarist en hoofdrolspeler, die zichzelf immers speelt in de film, leunt dus relaxed achterover, laat de agressie over aan anderen en maakt een fijne komedie. Laat u als festivalbezoeker niet om de tuin leiden: die zoete nasmaak van de film is de smaak van bloed. Echt bloed van echte mensen van de laatste 60 jaar.

Tweede dag zonder hoeren. Als onderzoeker moet men geduldig zijn. De hoerenkans is immers niet meegewogen in selectie van de rolprenten. Sommige hoerenfilms hebben dus het lijstje met gereserveerde films net niet gehaald. Zo blijkt So Cute, net van de lijst afgevallen, goed te zijn voor 6 hoeren. Om het proces eerlijk te houden, kunnen deze dames jammergenoeg niet meegerekend worden.

Hoer-o-meter totaal 27 films:
12 hoeren in hoofd of bijrol
9 hoerenfiguranten
1 suggestie betaalde seks
1 hoerendaad

Nog steeds meer dan 3 hoeren in 4 films.

Ze zijn van levensbelang voor het voortbestaan van het filmfestival, toch zie je ze zelden of nooit. Het is alsof ze onzichtbaar zijn, geen woord in de festivalkrantjes en tijdens de naborrel of tussenborrel worden ze ook doodgezwegen. Het is niet chique om erover te praten. Meestal hebben ze niets tegen films, maar wel iets tegen de drukte of moeten werken tijdens het festival. Heel af en toe zie je er eentje, die na één, hooguit twee films weer schielijk wegschiet om dan pas over een paar jaar later weer op te duiken. Wat ze tijdens het festival precies doen, weet eigenlijk niemand. Maar elke filmfestivalganger die meer dan een dozijn films ziet, houdt ontzettend van ze en heeft diep respect en bewondering voor hun uithoudingsvermogen.

Stiekem missen we ze heel erg, de filmfestivalweduwen en -weduwnaren.

Vandaag een fijne jongenshoer door pedofiele coach opgeleid in Mysterious Skin. Wat een rol van Joseph Gordon-Levitt, ook wel bekend als de jong uitgevallen volwassene in 3rd Rock from the Sun. Eigenlijk een dubbele hoerentelling waard. Bovendien een hoerendaad in de marionettenfilm Team America, maar het zou jammer zijn om het hoe en waarom ervan hier te verraden.

. Hoer-o-meter totaal 23 films:
12 hoeren in hoofd of bijrol
9 hoerenfiguranten
1 suggestie betaalde seks
1 hoerendaad

Precies een hoer per film, gemiddeld genomen.

Ze bewegen zich in duetten, trio's of kwartetten, in een enkel geval zijn ze alleen en een stuk verlegener dan en groupe. Ze filmen alles wat voor de lens van hun digitale camera komt en genieten daar met volle teugen van. Meestal zijn ze van het mannelijk geslacht, een enkele keer zit er een damesexemplaar tussen. Je kunt ze niet missen en dat is niet vanwege die camera die ze ook ongevraagd op jou richten. Ze zijn of kleurrijk gekleed of ze gedragen zich opvallend, soms zijn ze zelfs ronduit bizar uitgedost. Waarom ze zo hechten aan het vastleggen van het festival is eigenlijk onduidelijk. Wellicht maskeren ze daarmee dat hun Engels niet toereikend is voor een fatsoenlijk gesprek en alleen vriendelijk buigen gaat na een paar honderd keer ook goed in je rug zitten. Nu maar hopen dat het materiaal niet in hun komende rolprent verwerkt wordt.

Rare jongens, die jonge Japanse filmmakers.

De meter is weer eenmaal aangeslagen, met een aantal figurantendames erbij en dat nog wel in The World, een nogal lange, brave film over relaties. Vandaag de intrede van de twijfelhoer: een man heeft neukseks met een dame die niet zijn vrouw is, er vindt geen afrekening plaats en desbetreffende dame heeft ook geen ik-lig-in-de-goot-maar-ik-kan-nu-de-gekste-dingen-kopen- uitstraling. Is dit zijn maitresse of is het gewoon een hoer? Voorlopig maar even niet meetellen...

Hoer-o-meter totaal 20 films:
11 hoeren in hoofd of bijrol
9 hoerenfiguranten
1 suggestie betaalde seks

Als je figuranthoeren meerekent, precies 1 hoer per film.

Men keek elkaar aan en aan het geroezemoes te horen was men ontstemd. Even was de zaal filmkijkers aan het twijfelen gebracht. Zaten ze wel op de goede plek of waren ze per ongeluk beland bij een Hollywoodfilm en zou er halverwege een pauze komen, waarin zij niet veel anders konden doen dan versnaperingen kopen. Toen alsnog het logo van het filmfestival over het doek kwam was de verwarring bijna voorbij. Zouden zij het dan toch collectief gedroomd hebben?

Nee, Microsoft is partner, u hoort het goed, geen sponsor, maar partner van het filmfestival. En wat een verrot slecht huwelijk is dat. De kijkbuiskinderen van het festival zijn al gewend aan gesponsord bier, overal plakkaten met reclame en logo's van de geldaanvoerders op hun keycord, in de festivalcatalogus en bij de optiteling en aftiteling van films. De volgende grens is overschreden en zelfs de kinderen dringen nu aan op scheiding.

Het heilige doek is aangetast door een reclame die al tijden op televisie te zien is. Onooglijk, dom en vooral onfestival. Eigenlijk een soort anti-reclame. Ook als je niet elke dag moet knokken met de lurpe programmatuur van het bovengenoemde bedrijf, dan weten ze je hiermee tot woedeaanvallen aan te zetten. Thuis gaat de computer alsnog uit het raam.

Bovendien zit er nog een aardige boa constrictor onder het versgemaaide gras. Je gaat bijna geloven in samenzweringstheorieen, want de gewraakte reclamefilm draait op een of andere duistere manier niet voor elke film. Vreemd. Of toch niet?

Een trieste dag voor de filmhoer, vier filmprogramma's met in totaal 6 films van zeer diverse lengte, maar geen enkele hoer.

Hoer-o-meter totaal 14 films (korte filmprogramma's tellen als 1):
10 hoeren in hoofd of bijrol
6 hoerenfiguranten
1 suggestie betaalde seks

Als je figuranthoeren meerekent, nog steeds meer dan 1 hoer per film.

Hij komt al de eerste dag iets te blij op je af stappen en geeft je meteen een hand. Even denk je dat het voortaan toch verstandiger is om mensen iets minder lang aan te kijken. Met een half oog kijkt hij op je pas, deze totaal onbekende festivalgast uit het buitenland. De volgende dagen groet hij je enthousiast en klaagt over het feit dat hij niet genoeg tijd heeft om films te zien. Dan zou je eigenlijk al iets moeten gaan dagen, maar ach, je bent in een goede bui en wilt blijven geloven dat vriendelijkheid zonder bijbedoelingen nog bestaat. Tot dat ene gruwelijke moment dat hij je nog even staande houdt met diezelfde grote glimlach als de eerste keer en je een A4tje in je handen drukt, soms zelfs met vrijkaartje.

Sommige producenten doen werkelijk alles om je een film door je strot de duwen.

Ze komen losjes binnen sjokken met hun apparatuur, eigenlijk altijd in de drietallen. Diegene die voorop loopt heeft meestal de leiding en is voornamelijk druk bezig instructies te geven aan de anderen. Hun kleding bestaat meestal uit versleten broeken en een trui; ze zijn te stoer om aandacht aan hun kleding te besteden. Ze paraderen met hun apparatuur, die ze regelmatig moeten neerzetten om eens weloverwogen rond te kijken. Alledrie werken ze hard aan de precies afgewogen air van belangrijkheid. Hoe nonchalanter en ongeinteresseerder ze eruit zien, hoe groter de kans dat het professionals zijn die een flink salaris verdienen. De blije versies, wier ogen nog twinkelen en die hun borst iets te veel naar voren steken in trots, dat zijn onervaren beginnelingen die het als vrijwilligerswerk doen.

Zonder al die zaken die ze meezeulen ziet de cameraploeg er nog het meeste uit als een trio hangjongeren dat zich te pletter verveelt.

Elk festival is er zo'n film. Terwijl je 'm kijkt heb je het gevoel dat de clue van de film je ontgaat, maar je tast in het duister of dit er nu aan ligt dat er iets aan de film ontbreekt of dat je eigen beperkte blikveld je in de weg zit. Deze keer heet de mijne '4'.

Het eerste shot gaat al flink mis doordat het schrikeffect ervoor zorgt dat mijn achterbuurvrouw een flinke trap tegen de leuning van mijn stoel geeft, waardoor mijn toch al brakke rug een opdonder krijgt. Een paar stoeltjes opzij voor de zekerheid, maar het wordt er niet gemakkelijker op. Een barconversatie over stiekem gekloonde mensen waarvan zelfs de barman in slaap valt, een strompelende voettocht van een vrouw door blubberig landschap en wodkaschlempende en vettig eten wegkauwende verschrompelde tandeloze besjes, die bovendien met borstpartijen van de onsmakelijke soort gaan zwaaien. En dan heb je de grootste tijdspanne van de twee uur durende film echt beschreven.

Een medefestivalbezoeker verzucht dat ze haars ondanks toch maar is blijven zitten. Elke keer als ze op het punt stond op te staan en weg te lopen, gebeurde er iets dat haar weer terug in de stoel drukte. Toch begrijpt ze totaal niet waar de film over ging. De verwijzingen naar de Russische maatschappij zijn duidelijk en de titel ook: in kwartetten gekloonde mensen en als er auto's 'toevallig' voorbij komen of poppen te zien zijn of honden liggen te slapen zijn het er geen drie of vijf, maar u raadt het: vier. Toch blijft er een groot vraagteken hangen.

Is zo'n onbegrijpelijk maar niettemin fascinerende film een aanrader of een afrader. Ik zou het echt niet weten, ik weet immers niet eens waar ik precies naar heb zitten kijken.

Hoeren tellen, simpeler kan niet. Is de aanwezigheid van hoeren in een film ook synoniem met geweld of de meest extreme vorm: moord. Je zou haast zeggen van wel, maar...nu een aantal uitkomsten van de vijf films van vandaag.

4: 1 hoerenhoofdrol, 1 hoerenbijrol, 0 moorden
Late bloomer: 0 hoeren, 4 moorden
Survive style 5+: 0 hoeren, 1 gewone moord en 1 iemand 8 x vermoord
Samaritan Girl: 2 hoeren, 1 hoerenfigurant 2 moorden, 1 aangezette zelfmoord
Beautiful Boxer: 0 hoeren, 0 moorden

Conclusie: hoeren en moorden mixen best, maar de mix wordt niet vaak gebruikt.

Hoer-o-meter totaal 10 films:
10 hoeren in hoofd of bijrol
6 hoerenfiguranten
1 suggestie betaalde seks

Gemiddeld ruim 1 hoer per film.

Heeft film een gunstige uitwerking op het menselijk lichaam en de menselijke geest? Zou film ons kunnen genezen van diverse kwalen? Vandaag in de fortuinlijke omstandigheid om in zieke toestand naar vijf festivalfilms te kijken.

Vooraf: hoofdpijn en hoest die doorechoot in de bijholtes, temperatuur 37.5 en een rugpijn die mobiliteit beperkt.

Na 5 films: nare hoest, temperatuur 37,5 en een rugpijn die mobiliteit beperkt.

Conclusie: De gunstige werking van film is voornamelijk ingebeeld. Holistische helers zullen ons voorlopig niet verplicht naar films laten kijken. Opgelucht ademhalen en verder wegzakken in de bioscoopstoel voor de meest onzinnige bezigheid van het jaar: tientallen films achter elkaar kijken.

De korte beschrijvingen in de filmbijlage beloofden nogal wat hoeren en betaalde seks. Tijd voor harde feiten.

Hotel: 0; The Neighbor in No. 13: 0, wel buitenmatig veel gezweet met andere oorzaken; Nobody Knows: 1 maal suggestie betaalde seks; Pusher: 3 in bijrol; Wild Side: 2 + 1 gelegenheidshoer in hoofdrol en nogal wat hoeren als figurant.

Totaal 5 films:
6 in hoofd- of bijrol
5 figuranten
1 suggestie betaalde seks

Gemiddeld 2 hoeren per film