De onderwereld van Kopenhagen, daar hebben we nog niet veel films over gezien. Niet zo veel verrassingen: men verbouwt en verhandelt gestolen auto's, men hoereert wat, men snuift coke, men maakt ruzie en als het moet, legt men elkaar om. De pusher uit de titel is Tonny, al zien we hem de hele film lang niet één grammetje pushen. In feite is Tonny een ongelooflijke Butt-head, die werkelijk niets goed kan doen, behalve het marcheerpoeder zelf opsnuiven (maar hier doet werkelijk iedereen aan mee, en wel in een Tony Montana-tempo). Het is niks en het wordt niks met zo'n jongen. De enige reden waarom hij getolereerd wordt in het milieu, is het respect dat zijn pa geniet. Net als je denkt dat Tonny echt niet lager kan zinken, doet hij iets waarvoor hij zijn laatste restjes menselijkheid moet aanspreken. In veel films is dat de opmaat voor een hoopgevend einde, maar bij Pusher II kan daar toch moeilijk sprake van zijn na zoveel grimmigheid.

Dopepusher wil maar 1 ding en dat heeft ie op z'n achterhoofd getatoeëerd: RESPECT. Het enige dat ie naar dat hoofd krijgt is IDIOOT of LOSER. Hoekige snuivende Denen en vuilbekkende snuivende Deninnen.