Erik Poppe
31-01-2005 10:15 Cinerama 4
Lievige film over mensen met grote en kleine gebreken. Verpleger Vigar
heeft een droom over hoe een van zijn patiënten, Leon, de benen neemt
en wordt aangereden door een ambulance. Overdag moet hij er alles aan doen
om te voorkomen dat de nachtmerrie uitkomt. Daarnaast zijn er nog enkele
subplots. Altijd leuk om te zien hoe een kluwen van verhaallijnen middels
een scheut Toeval tot een kloppend eind gebracht wordt, maar regisseur
Poppe is geen Tom Tykwer. In plaats van vrije bespiegelingen over het lot,
mikt de film op een nogal Amerikaans aandoend sentiment: getraumatiseerde
jongeman krijgt het meisje waar hij al elf jaar op wacht, jonge wezen
vinden hun moeder terug, jonge ouders krijgen via via het geld dat een
levensreddende operatie voor hun pasgeboren kind mogelijk zal maken. De
kunstgreep die Poppe hiervoor nodig heeft, is er één die je
veel in films met Whoopie Goldberg tegenkomt: onder de cast van
hoofdpersonages bevinden zich enkele heuse beschermengelen, jawel. Het is
zo'n uitroeibaar filmcliché: voorspellingen komen altijd uit,
behalve als ze uitvoerig in beeld gebracht worden in een droomscène.
Dan komen ze wel uit, zij het met een kleine, maar cruciale variatie.