Stelling: ‘een film is in beginsel slecht, tot het tegendeel bewezen is’.
Deze keer: Ai, Olivier Assayas stal twee uur van ons leven met ‘Demonlover’ en gaat nu cold turkey met ex-geliefde Maggie Cheung. En argh, Nick Nolte staat ook op de titelrol!

De toetsing: Wie de poging tot zingen van ster Maggie Cheung aanhoort, zal voortaan met een aanzienlijk grotere mildheid over het oeuvre van Yoko Ono oordelen. Waarmee meteen het dieptepunt van deze film op tafel ligt. Emily Wang (Cheung) is de weduwe van een aan een overdosis overleden popster, en ze is zelf ook niet vies van een shotje. Daarom oordeelt opa Nolte wijselijk dat ze de voogdij over haar zoontje beter aan hem over kan laten. De rest van de film zien we Cheung, tussen het slikken van hoofdpijntabletten (die de kijker ook wel kan gebruiken na Cheungs vocale capriolen) en roken van joints in, in de weer om haar zoontje weer terug te krijgen. Nog liever zien wij Cheung onuitgesproken gevoelens sublimeren in films van Wong Kar-wai, dan deze slaapverwekkende poging tot doorvoeld acteren. Een RTL4-drama blijft een RTL4-drama, al ben je dan een Franse regisseur met anderhalve goeie film op je naam en haal je er Londen en Toronto én een er met de haren bijgesleepte gastrol van Tricky bij.