Stelling: ‘een film is in beginsel slecht, tot het tegendeel bewezen is’.
Deze keer: het festivalonderdeel ‘Filmmaker in Focus’ portretteert een filmmaker waar u, als obsessief filmkenner en festivalinwoner, werkelijk nog nooit eerder van gehoord had. Dat zegt meer over die filmmaker dan over u.

De toetsing: Een doorgewinterde filmtijger, niet gestikt in zijn of haar eerste François Ozon, geeft Jacquot misschien nog het voordeel van de twijfel en vermoedt driedubbele, postmoderne ironie in de edelkitsch die deze Filmmaker in Focus ons hier voorzet. Nu ken ik het boek niet waar de film op gebaseerd is, en dan is het altijd moeilijk aan te geven waar de eigen inbreng van de regisseur begint. Maar wat beweegt een filmmaker in godsnaam tot een kostuumdrama vol bordkartonnen figuren die zonder knipperen malle dialogen oplepelen als “U bent zo nobel dat u uw gelijke niet kent!”/”Maar nee, u bent zelf de goedheid zelve en ik ben uw complimenten niet waard!”/”Neen! Neen! Ik ben slechts een schaamluis in de glorie uws aanschijns, en ik verdien het niet te leven!” *) De festivalcatalogus spreekt van een ‘stunning adaptation’, het publiek ziet een onbedoelde parodie. In de hoek met deze filmmaker, in elk geval wat deze keutel betreft.

*) De letterlijke dialogen zijn mij ontschoten, maar het gaat om de strekking, nietwaar?