Prachtig vormgegeven anticlimax
De Franse speelfilm Simon Werner a disparu… is een soort plakboek, een nostalgische ode van regisseur Fabrice Gobert (1974) aan films en muziek die hem sinds zijn pubertijd nauw aan het hart liggen. Die invloeden zijn vooral Amerikaans en zijn debuutfilm speelt zich dan ook af in een omgeving die eerder aan een Amerikaanse suburb dan aan een Franse buitenwijk doet denken.
Vanaf de openingsscène, waarin ‘het mooiste meisje van de klas’ Alice (Ana Girardot) langs keurig aangeharkte voortuintjes loopt op de maat van een new wave-hit, stapelen de verwijzingen zich op: Brat Pack-films, Donnie Darko, foto’s van Gregory Crewdson, Elephant van Gus van Sant, The Rules of Attraction van Bret Easton Ellis, enzovoorts. Gobert kreeg het zelfs voor elkaar om zijn jeugdhelden van Sonic Youth de soundtrack te laten verzorgen.
De wringende gitaren van Sonic Youth zijn de perfecte begeleiding voor Goberts whodunit rondom een schoolklas aan het begin van de jaren negentig, toen mobiele telefoons en beveiligingscamera’s nog niet alomtegenwoordig waren. Dit versterkt alleen maar het mysterieuze karakter van het verhaal dat gedurende de film vier keer opnieuw verteld wordt, telkens vanuit een andere tiener. Elke scène voegt weer een puzzelstukje toe aan de oplossing.
Middelbare scholier Alice is op weg naar een huisfeestje van een klasgenoot, dat ruw verstoord wordt wanneer een groepje vrienden een lijk ontdekt in het nabijgelegen bos. Wanneer het perspectief verschuift naar haar bewonderaar Jérémie (Jules Pélissier) wordt duidelijk dat het slachtoffer de ex is van Alice. Stap voor stap wordt de kijker meegetrokken in de geheimen van de scholieren, die worstelen met hun angsten en driften en daardoor een verstoorde blik krijgen op hun eigen werkelijkheid.
Simon Werner a disparu… is prachtig vormgegeven en het verhaal is fraai gestructureerd. Dat is een opsteker voor Gobert, maar ook een nadeel van de film; de regisseur neemt iets te veel ruimte om zijn goede smaak te etaleren. Hij idealiseert de pubertijd, terwijl hij hot topics als seksisme, machismo en homoseksualiteit op een gemakkelijke, voor de hand liggende manier afwerkt. Wat begint als een spannend drama loopt daardoor uit op een anticlimax waar niemand wijzer van wordt, alle goede bedoelingen en acteerprestaties ten spijt.
Simon Werner a disparu... draait vanaf 10 maart in de bioscoop.