Wie bekend is met het horrorsubgenre ‘Labiel Meisje Wordt Gaandeweg Gekker’, dat min of meer ontstond dankzij Polanski’s Repulsion, weet in de eerste minuten van Magic Magic al wat voor vlees zich in de kuip bevindt. De vraag is niet óf het fout gaat, maar Waar en vooral Hoe. Het Waar laat zich makkelijk raden. Labiel Meisje in kwestie Alicia (een sterke Juno Temple) is voor het eerst buiten de Verenigde Staten om met haar nichtje en drie van diens vrienden (waaronder een amusant-irritante Michael Cera) vakantie te houden in de binnenlanden van Chili. Wanneer het nichtje plots terug moet, Alicia niet echt een klik krijgt met de vrienden en zij daarnaast ook nog eens lijdt aan chronische slapeloosheid, is het toneel klaar voor het Gaandeweg Gekker Worden-gedeelte.

Regisseur Sebastián Silva neemt de tijd voor de geestelijke aftakeling van Alicia en er zijn genoeg effectieve momenten, maar het wachten op de onvermijdelijke (nogal matte) climax duurt uiteindelijk wat te lang. Vooral de laatste minuten van de film zijn onbevredigend en wekken de indruk dat Silva, die ook het scenario schreef, niet echt wist hoe hij hier een einde aan moest breien. Jammer, want aan het grotendeels puike acteerwerk en de prima cinematografie van Christopher Doyle ligt het niet. Een Labiel Meisje als Alicia had een breakdown met meer bravoure verdiend.