Voor de site van Schokkend Nieuws hield Zone's Tonio van Vugt een
interview met regisseur Ate de Jong naar aanleiding van zijn nieuwste film,
die momenteel op Imagine draait.
Om de teleurstelling over de ontvangst van Het bombardement te verwerken zat er voor regisseur Ate de Jong naar eigen zeggen maar één ding op: zo snel mogelijk een nieuwe film maken. Gisterenavond ging Deadly Virtues: Love.Honour.Obey. in première tijdens het Imagine Film Festival in een afgeladen EYE1. Deadly Virtues: Love.Honour.Obey. is met een kleine cast en crew op één locatie geschoten, zonder subsidie. De film werd gefinancierd met Nederlands privégeld. De genreliefhebber kan tevreden zijn, want achter de wat gekunstelde titel gaat een bij vlagen zeer beklemmende thriller schuil.
In de mooie, ruime etage van De Jong in hartje Amsterdam hangen aan het plafond twee opmerkelijke gevaartes met de tekst ‘R. De Jong Aardenburg’. Ze hebben wel wat weg van grote melkbussen. Ik blijk er met mijn associatie met de veeteelt niet eens zo ver naast te zitten; het zijn speakers die door De Jongs vader werden gemaakt en die hij in de jaren zestig gebruikte op de veemarkt van Zeeuws-Vlaanderen. Ze bleken na al die tijd nog te werken. Nu maken ze onderdeel uit van het surround system van De Jongs thuisbioscoop.
Maar we zijn hier om te praten over Deadly Virtues, een claustrofobische thriller waarin een man het huis en leven van een jong echtpaar binnendringt. ‘May I cut in?’ vraagt hij wanneer hij het stel op een liefdeloze sekspartij betrapt, waarna hij de heer des huizes bewusteloos slaat. Als de echtgenote de indringer niet accepteert als haar nieuwe hubbie, zal haar man het moeten ontgelden. Vinger voor vinger. De film, die na een ongemakkelijk eerste halfuur lijkt toe te werken naar een rape/revenge-exercitie, krijgt een paar zeer onverwachte wendingen.
Deadly Virtues is tot stand gekomen met hulp van het Londense Raindance Film Festival. Hoe kwam dat zo?
‘Het was drie weken na Het bombardement, en ik zat een beetje in zak en as. Hoewel ik recensies eigenlijk nooit lees, maar iedereen vertelt het je, en de kritiek was niet mals. Ik was in die tijd in Engeland en ik zat met Elliot [Grove, producent en oprichter van Raindance, TvV] in de kroeg om eens lekker een potje te klagen. Maar na tien minuten heb je dat ook wel gehad en ga je het over andere dingen hebben. Hij had een script gekregen van één van zijn studenten. Hij vond het niet passen bij Raindance en vroeg of ik het niet wilde maken voor een laag budget. Ik vond het absoluut geweldig. En ik vond: de allerbeste remedie tegen een teleurstelling is een nieuwe film maken.’
Kon u de artistieke beslissingen nu ook meer in eigen hand houden?
‘Absoluut. Het gekke is: als je geen geld heb, koop je vrijheid. Niets ten nadele van mijn andere films, hoor, want de films die ik in Amerika heb gemaakt vind ik ook hartstikke leuk. Hoewel ik bij Highway to Hell eerst mijn naam van de film af wilde laten halen. Ik heb hier ergens nog de brief liggen aan de Directors Guild. Ik wilde dat het een Alan Smithee-film werd, omdat de toenmalige distributeur en uitvoerend producent de film opnieuw had gemonteerd. Scenarist Brian Helgeland heeft me ervan weerhouden. Nu zou ik niet meer zo’n stampij maken. Een film is wat ’ie is.’
Lees verder op de site van Schokkend Nieuws
Om de teleurstelling over de ontvangst van Het bombardement te verwerken zat er voor regisseur Ate de Jong naar eigen zeggen maar één ding op: zo snel mogelijk een nieuwe film maken. Gisterenavond ging Deadly Virtues: Love.Honour.Obey. in première tijdens het Imagine Film Festival in een afgeladen EYE1. Deadly Virtues: Love.Honour.Obey. is met een kleine cast en crew op één locatie geschoten, zonder subsidie. De film werd gefinancierd met Nederlands privégeld. De genreliefhebber kan tevreden zijn, want achter de wat gekunstelde titel gaat een bij vlagen zeer beklemmende thriller schuil.
In de mooie, ruime etage van De Jong in hartje Amsterdam hangen aan het plafond twee opmerkelijke gevaartes met de tekst ‘R. De Jong Aardenburg’. Ze hebben wel wat weg van grote melkbussen. Ik blijk er met mijn associatie met de veeteelt niet eens zo ver naast te zitten; het zijn speakers die door De Jongs vader werden gemaakt en die hij in de jaren zestig gebruikte op de veemarkt van Zeeuws-Vlaanderen. Ze bleken na al die tijd nog te werken. Nu maken ze onderdeel uit van het surround system van De Jongs thuisbioscoop.
Maar we zijn hier om te praten over Deadly Virtues, een claustrofobische thriller waarin een man het huis en leven van een jong echtpaar binnendringt. ‘May I cut in?’ vraagt hij wanneer hij het stel op een liefdeloze sekspartij betrapt, waarna hij de heer des huizes bewusteloos slaat. Als de echtgenote de indringer niet accepteert als haar nieuwe hubbie, zal haar man het moeten ontgelden. Vinger voor vinger. De film, die na een ongemakkelijk eerste halfuur lijkt toe te werken naar een rape/revenge-exercitie, krijgt een paar zeer onverwachte wendingen.
Deadly Virtues is tot stand gekomen met hulp van het Londense Raindance Film Festival. Hoe kwam dat zo?
‘Het was drie weken na Het bombardement, en ik zat een beetje in zak en as. Hoewel ik recensies eigenlijk nooit lees, maar iedereen vertelt het je, en de kritiek was niet mals. Ik was in die tijd in Engeland en ik zat met Elliot [Grove, producent en oprichter van Raindance, TvV] in de kroeg om eens lekker een potje te klagen. Maar na tien minuten heb je dat ook wel gehad en ga je het over andere dingen hebben. Hij had een script gekregen van één van zijn studenten. Hij vond het niet passen bij Raindance en vroeg of ik het niet wilde maken voor een laag budget. Ik vond het absoluut geweldig. En ik vond: de allerbeste remedie tegen een teleurstelling is een nieuwe film maken.’
Kon u de artistieke beslissingen nu ook meer in eigen hand houden?
‘Absoluut. Het gekke is: als je geen geld heb, koop je vrijheid. Niets ten nadele van mijn andere films, hoor, want de films die ik in Amerika heb gemaakt vind ik ook hartstikke leuk. Hoewel ik bij Highway to Hell eerst mijn naam van de film af wilde laten halen. Ik heb hier ergens nog de brief liggen aan de Directors Guild. Ik wilde dat het een Alan Smithee-film werd, omdat de toenmalige distributeur en uitvoerend producent de film opnieuw had gemonteerd. Scenarist Brian Helgeland heeft me ervan weerhouden. Nu zou ik niet meer zo’n stampij maken. Een film is wat ’ie is.’
Lees verder op de site van Schokkend Nieuws
Reacties
Nog geen reacties.
Reactie toevoegen