Twee vrouwen, de een engelachtig, de ander zo sexy dat ze bijna van het doek afbrandt, maar beiden beeldschoon. Een troosteloze flat, een ranzige stripclub, een vervallen hotel in een idyllisch havenstadje en een geheimzinnig, desolaat eiland. Én een zeer elegante vertelling. Dat zijn de voornaamste ingrediënten van Byzantium, de nieuwste film van Neil Jordan (The Company of Wolves, The Crying Game), die gisteravond tijdens de opening van het Imagine de Lifetime Achievement Award kreeg uitgereikt. De engelachtige Eleanor (Saoirse Ronan) is de verteller van dit verhaal, dat niet verteld mag worden, maar daar kan ze geen weerstand aan bieden als ze verliefd wordt op een jonge leukemiepatiënt. Haar geheim: de verleidelijke Clara (Gemma Arterton), die voor haar zus doorgaat, is eigenlijk haar moeder. De vrouwen zijn vampiers die op de vlucht zijn voor de schimmige broederschap aan wie ze hun bestaan te danken hebben. Clara, die voordat ze onsterfelijk werd een zwaar bestaan had als hoer, heeft namelijk het belangrijkste gebod van de broederschap overtreden toen ze haar dochter het eeuwige leven gaf, en beschermt haar nu met alle mogelijke middelen.

Jordan geeft hun geschiedenis tergend langzaam en niet-lineair prijs, waarbij hij heden en verleden fraai met elkaar verweeft. Het scenario van Moira Buffini (gebaseerd op haar toneelstuk A Vampire Story) vermijdt bovendien de clichés van het genre, vooral waar het de oorsprong van vampiers betreft. Tel daar de oogstrelende cast - zowel de hoofd- als bijrolspelers leveren puik acteerwerk af - bij op en het resultaat is precies dat stijlvolle en intrigerende liefdesverhaal waar een regisseur als Jordan het patent op heeft. Al had hij in deze film wat mij betreft zijn impliciete protest tegen vrouwenmisbruik best wat scherper mogen aanzetten en het monster dat de bron van alle ellende is (de legerkapitein die Clara als kind in een bordeel stopte - een rol van Jonny Lee Miller) best wat gruwelijker mogen straffen.