Tegenover elke geslaagde remake staan er minstens vijf die nog niet de schoenen van het origineel mogen likken. Bij Evil Dead houd je dan ook je hart vast: hoe kan een film zonder Ash die titel dragen? Dat zowel Bruce Campbell als Sam Raimi in de productiestoel zaten stelt enigszins gerust. Maar de festivalwebsite verklapt het al: debuterend regisseur Fede Alvarez kiest voor een hardcoreversie van het origineel - géén humor, géén knipogen. En al is dat op zich een te respecteren keuze (post-moderne grappen in remakes heeft in het verleden meer kapotgemaakt dan ons lief is), de generieke hedendaagse special effects van de demonen (gekleurde lenzen, gescheurde huid) doen terugverlangen naar de groteske rubberpakken van weleer. Ook beschikt de cast over te weinig charisma om de ironische, kick-ass Campbell te doen vergeten, en het liet me ook min of meer koud wat hun lot was. Géén goed teken.

Is deze remake dan een verloren zaak? Nee, de film zal het vermoedelijk wel goed doen bij een jonger publiek dat nog niet zo veel gewend is. Hij is angstaanjagend en snel, en heeft de meest memorable elementen van het origineel behouden, zoals het camerawerk in het bos en de verkrachtingsscène met boomwortels - al is die ondanks alle CGI lang niet zo naar als in het origineel. Ook de gendertwist aan het eind van de film is een goede vondst. Eindoordeel: er zijn veel slechtere remakes gemaakt, maar deze is nog net een maatje te klein voor de schoenen van het origineel. En wie nog een glimp van díe magie wil opvangen, moet even blijven zitten tot na de aftiteling.