Hoe heet je eigenlijk, vraagt Michael nadat hij de derde keer bij Hanna (Kate Winslet) op bezoek is. Ze reageert achterdochtig, maar als hij plompverloren zegt dat dat toch geen gekke vraag is nadat ze drie keer met elkaar naar bed zijn geweest, vertelt ze hem haar naam. De liefdesgeschiedenis tussen de 15-jarige Michael en de veel oudere Hanna wordt vervolgens zorgvuldig opgebouwd. Totdat zij onaangekondigd haar koffers pakt en vertrekt, Michael met een gebroken hart achter latend.

Jaren later ontdekt Michael tijdens een proces dat hij bijwoont tijdens zijn studie rechten, waarom Hanna destijds zo voorzichtig was met het vertellen van haar naam. Ze heeft tijdens de Tweede Wereldoorlog in een concentratiekamp gewerkt, als bewaker. Michael is geshockeerd. De impact van de ontdekking wordt overtuigend in beeld gebracht, hoewel het allemaal weg erg dik wordt aangezet met pompeuze muziek. En o wat jammer, aan het einde vliegt de film dan toch nog uit de bocht. Zonde, want dat had niet gehoeven.