Een afgelegen café met de gangbare bartypes. Overspelige mannen, serveersters die actrice willen worden en jongens met een grote mond maar zonder ruggegraat. Wat gebeurt er als er opeens een hele familie monsters op komt dagen die zin heeeft in een feestmaal...? Dit klassieke concept voor een horrorfilm krijgt in Feast niet de uitwerking waar je op hoopt. De monsters komen slecht in beeld en tijdens de slachtpartijen is er zoveel camarabeweging dat het nooit helemaal duidelijk wordt welk lot onze bartypes te wachten staat. Het lijkt of de filmmaker geen duidelijk genre voor ogen had. Soms is het grappig, soms een beetje eng en dan is het weer een heldenfilm. Feast komt hierdoor niet van de grond en blijft steken als een horrorfilm zonder gruwelen en spanning.