In The 4th Dimension draait alles om tijd. Een autistische klokkenmaker wil de tijd repareren zodat hij zijn moeder nog een keer kan zien. Met sfeervolle zwartwitbeelden nemen de filmmakers Tom Mattera & David Mazzoni hun tijd het verhaal te vertellen. Het huis en de omgeving van de klokkenmaker worden poëtisch weergegeven en dienen als verbeelding van de innerlijke leefwereld van de hoofdpersoon. De makers spelen met filmische middelen als contrast, focus en vervaging. Teksten zijn spaars, maar daardoor des te betekenisvoller. Maar het zijn de beelden die het verhaal vertellen.
Naar mijn idee slaan de filmmakers de plank mis. De hoofdpersoon ziet er te goed uit om een geloofwaardige autist te zijn. De film had wel wat rauwer en lelijker mogen zijn. Ook miste ik dynamiek, het was een kabbelend beekje in al z’n schoonheid, zonder stroomversnellingen of obstakels. De poëzie van de film verschafte geen nieuwe kijk op of inzichten in de werking van tijd. Kortom, mooie plaatjes, weinig inhoud.

De eerste keer dat ik Luc Bessons Angel-A zag was op het filmfestival van Espoo in Finland in augustus vorig jaar, met Finse ondertitels en een mottige geluidsband. Mijn filmmaatje van die avond actrice Franziska Weisz en ik probeerden er het beste van te maken met het weinige Frans dat we konden verstaan en het uiterst beperkte Finse vocabulaire dat we in drie dagen hadden opgedaan. We konden weliswaar het verhaal in grote lijnen zonder al te veel moeite volgen, maar enkele lachsalvo’s in de zaal vol Finnen verraadden de nuances die aan ons voorbij gingen.
Tijd voor een herkansing dus. Al was het maar vanwege hoofdrolspeelster en Deens supermodel Rie Rasmussen, wier benen ergens bij het plafond lijken te eindigen. Al komt dat natuurlijk ook omdat Besson haar gekoppeld heeft aan de drie turven hoge komiek Jamel Debbouze, die we hier vooral kennen als groentewinkelhulpje Lucien uit Le Fabuleux Destin d’Amélie Poulain. Zijn rol als kleine crimineel André in Angel-A lijkt een verlengstuk van die rol: wederom een slachtoffer van uitbuiting door de mensen om hem heen, en weer verschijnt er een betoverend mooie dame om hem uit die slachtofferrol te verlossen - al laat Angela André inzien dat hij die slachtofferrol vooral aan zichzelf te danken heeft. De spellingswijze van de filmtitel geeft al aan dat Angela niet van deze wereld is, en Rasmussen is perfect gecast in die rol. De love interest die ontstaat tussen André en Angela is net zo geloofwaardig als democratie binnen de PVV, maar voor de duur van de film gaan we er graag in mee, en in de slotscène weet vooral Rasmussen de liefdesgeschiedenis een grote dosis overtuiging te geven.
Besson (The Fifth Element, Leon) schoot zijn film in zwart-wit tegen de achtergrond van Parijs en beperkte zich in de effecten tot het noodzakelijke. Een sympathieke kleine film, die je echter alleen twee keer hoeft te zien als je hem de eerste keer met Finse ondertitels zag. En oh ja, vanwege Rie dus.
Eigenlijk iets minder dan vier sterren, maar aan halve sterren doen we hier niet.

The Fountain is een visueel spektakel over de vergankelijkheid van het leven. Na Pi en Reqiuem for a Dream stort Darren Aronofsky in een volgend avontuur over de zin van het bestaan. The Fountain bestaat uit drie tijden, drie verhalen en drie gevechten voor het leven. Een queeste van een conquistador naar de boom des levens in het oude Spanje, de zoektocht van een arts naar een medicijn voor zijn zieke vrouw in het hedendaagse Amerika en een astronaut die niet wil sterven in de verre toekomst. De verhaallijnen grijpen prachtig in elkaar; beelden, teksten en muziek vloeien organisch in elkaar over. De special effects zijn oogverblindend en de gecreëerde werelden spreken tot de verbeelding.
Ik heb ietwat moeite met de tai-chi-ende astronaut. Door hem het uiterlijk te geven van een zen-boeddhist en op te laten treden als de vader van het leven, krijgt dit epos een zweverig karakter. Als een film over zulke levensvragen gaat heb ik liever een film die vragen stelt en mogelijkheden aanbiedt, maar mij daarbij zelf laat nadenken. Het stoort me dat de film uiteindelijk een eenduidige boodschap heeft. Maar hoe je het ook wendt of keert, deze boodschap zit fantastisch in elkaar! Bovendien kan je op de filmsite originele footage downloaden en je eigen versie van de film in elkaar zetten: http://www.thefountainremixed.com/en/