Storm begint stormachtig; een Matrix-achtige wervelwind van actie. Alle clichés uit de Amerikaanse actiefilm wapperen over het scherm. Plaats van handeling is Stockholm, maar het lijkt de metropool uit Blade Runner wel! Het is, zo blijkt pas op bijna de helft van de rit, het onderbewuste van de dertigjarige slacker Donny Davidsson, die zich tot dan toe heeft gelaafd aan alcohol en low brow amusement. Lova, de Lara Croft-achtige heldin die door vage types wordt achtervolgd, staat voor Donny's geweten, of voor Jungianen: zijn Anima. Donny heeft als jongen nogal wat rottigheid uitgehaald, die hij het liefst had willen vergeten. Zweden is een land met een indrukwekkend leger psychoanalisten, dus uiteindelijk gaat de onderste steen wel boven. Storm is een originele film, zeer goed gemaakt met indrukwekkende beelden. De pastiches op Amerikaanse actiefilms zijn echter met zóveel overmacht gemaakt dat dit op het irritante af is. Ja ja, we weten onderhand wel dat je kunt filmen, denk je na wéér zo'n opgezwollen knokscène. Dat kan niet bedoeling zijn van dit in principe zeer intelligente scenario.