Op 24 maart 1938 werd een gebergte in Chili getroffen door een inslaande meteoriet. Althans, zo luidt de officiële lezing. Want in werkelijkheid was het de eerste maanraket, gelanceerd door... de Russen. De raket, met twee kosmonauten aan boord, zou zijn bestemming nooit bereiken. Jaren later worden er wrakstukken van de raket gevonden en komen er films van de KGB boven water, alsmede enkele van de hoofdrolspelers van het drama destijds. Samen vormen ze de basis voor de reconstructie van ’First On The Moon’. Maar laat u niks wijsmaken, want de film is een ‘mockumentary’ uit het ‘Stranger Than Fiction’-programma. Een mockumentary is als een zorgvuldig uitgevoerde practical joke, of een goed vertelde grap. Het Russische ’First On The Moon’ is dat laatste. Geen moment geloven we dat de gebeurtenissen echt hebben plaatsgevonden, maar regisseur Alexey Fedorchenko schetst met prachtige beelden (authentiek en nep doorelkaar) de benauwende Sovjet-Unie van weleer, waarin iedereeen onder surveillance stond, dus ook de kosmonauten in hun intiemste momenten. De constructie van de maanraket is een filmisch hoogtepunt, de zwaartekrachttests die jonge padvinders op een eend uitvoeren een van de vele hilarische.
Als opwarmertje vertelt voorfilm ‘The Old Negro Space Program’ hetzelfde verhaal, maar dan in tien minuten, vanuit het oogpunt van ‘blaxtronauts’ als Wallace ‘Suitcase’Jeffeson en Rocky Random. Hoe moeilijk het was om als zwarte door te dringen in het suprematistische ruimtevaartprogramma uit de jaren ’60 blijkt uit de witte puntmuts die een van de blanke astronauten draagt. Nee, subtiel is het niet, maar leuk is het wel. En weet één ding wel: ‘Space is one cold motherfucker!’