(OPGEPAST: SPOILER)Van de regisseur van de bescheiden arthousehit Junk Mail komt dit broeierige filmpje over een passieve kantoorman die door zijn lief wordt verlaten en prompt wordt ingepalmd door de twee fatale buurvrouwen. Met de jongste van de twee komt het tot een bruut potje sadomasochistische seks, waarbij het bloed even rijkelijk stroomt als bij Tsukamoto's 'Tokyo Fist'. Wie zich realiseert dat Oslo bijna de duurste stad ter wereld is, vertrouwt het onwerkelijk hoge aantal kamers van de woning niet en komt tot de conclusie dat dit het timide festivalbroertje van de Zweedse inzending 'Storm' is. De film duurt slechts 75 minuten, maar dat is eigenlijk nog te lang.

Even geen zin in anime bij dit festival. Je zou het tegenwoordig bijna vergeten, maar gelukkig worden er ook nog animatiefilms gemaakt, waarin niet alle personages van die Michael Jackson-neusjes en uitvergrote reeënogen vol waterlanders hebben. In Frankrijk bijvoorbeeld. Renaissance ziet er bijzonder uit, door half-gedigitaliseerde compromisloos monochrome zwart-wit beelden van een toekomstig Parijs. De manier waarop de stad als een soort glazen huis wordt getoond, is verbluffend, maar je apprecieert een videoclip op dit soort merites. Van een avondvullende film verwacht je een onderhoudend verhaal, overtuigende personages enzovoort. En dan blijkt Renaissance in hetzelfde bedje ziek te zijn als zoveel anime: eikenhouten dialogen, een plot dat cliché op cliché stapelt (politiebikkel op zoek naar ontvoerde jonge vrouwelijke wetenschapper die de sleutel tot onsterfelijkheid heeft gevonden) wat tot een zowel ongeloofwaardig als saai resultaat leidt. Eén * ster voor de effectencrew van deze geparfumeerde drol.