Twee dagen voor de opening werd bekend dat de film ‘Nuit Noire’ van Olivier Smolders door de producent werd teruggetrokken om hem op het festival van Locarno zijn premiere te laten beleven. Dat is flauw, onsympathiek en zeer onloyaal. En onverstandig, want zo maak je geen festivalvrienden. Dus werde de de organisatie genoodzaakt een vervangende film te programmeren, ook Waals, en vaak in één adem genoemd met ‘Calvaire’, al verschillen de films als dag en nacht. Uw recensent zag de film al tijdens het International Film Festival Rotterdam, daartoe aangespoord door een zeer gewaardeerde collega. Sindsdien kijk ik een beetje uit met het advies van zeer gewaardeerde collega’s. Mijn advies: ruil uw kaartje voor ‘Nuit Noire’ in voor ‘Calvaire’. Hieronder de recensie zoals die oorspronkelijk op 1 februari van dit jaar op deze site verscheen.

Stelling: ‘een film is in beginsel slecht, tot het tegendeel bewezen is’. Wanneer de festivalcatalogus* spreekt van ‘elementen van een psychologische thriller en een vleugje horror, zijn dat doorgaans valse voorwendselen om de genreliefhebber de zaal in te lokken.

De toets: Hoewel de film intrigerend begint - klein meisje staat op uit doodskist en wordt verwelkomd door andere meisjes in haar nieuwe leefwereld, die bestaat uit een soort kostschool in een sprookjesachtig park, omringd door een grote muur - krijgen we algauw een stortvloed van metaforen voor de kiezen waar de kijker u tegen zegt. Want van symboliek zagen de Fransen, al dan niet import, flinke planken. Uiteraard staat de geheimzinnige school met haar rigide regels en mytische directrice symbool voor de ontwikkeling die een meisje doormaakt naar een jonge vrouw, waarbij afwijken van het pad de vreselijkste gevolgen heeft. Maar hebben wij hier te maken met de visie van de door mannen gedomineerde maatschappij op hoe opgroeiende vrouwen zich dienen te gedragen, of met de visie van de regisseuse zelf, of met de verbeelding van de permanente onzekerheid die de jonge meisjes op weg naar hun volwassenwording beleven? Het enige dat zeker is, is dat de immer fraai gefilmde Degas-meisjes in verschillende stadia van ontkleding worden onderworpen aan één-op-één-symboliek als [rode roos = ongesteldheid] en [balletdansje in vlinderpak = ontpoppen tot jonge vrouw]. Wanneer die jonge vrouwen dan eindelijk de wijde wereld in mogen, belanden zij in een fontein met zeker vijf jaar oudere adolescenten, waarbij het shot van de viriel spuitende waterstraal minutenlang gerekt wordt. Subtiel is anders. En dat ‘vleugje horror’? Dat was vrees ik inderdaad een tikje overdreven.

* de catalogus van Rotterdam, niet die van Amsterdam

'Innocence' is te zien op zondag 12-06 om 22:00 en op woensdag 15-06 om 20:00 in Filmmuseum Cinerama 2