Stelling: ‘een film is in beginsel slecht, tot het tegendeel bewezen is’. Een oer-Engels fenomeen waar de Amerikanen zich tegenaan bemoeien; we hebben in het verleden kunnen zien waar dat toe leidde (‘League of Extra-Ordinairy Gentlemen’). Dus fikken af van Douglas Adams!!!

De toets: Eerst was er het radiohoorspel, toen kwam het boek, daarna het vervolg op het boek, daar vervolgens weer een radiohoorspel van en nog meer boeken en uiteindelijk een BBC-televisieserie. Die bewees dat, hoe zeer je ook je best doet, het über-ironische maar in wezen zwaar filosofische sciencefiction-epos ‘The Hitchhiker’s Guide To The Galaxy’ toch voornamelijk onverfilmbaar bleek. De dialogen en commentaren leken bij monde van de acteurs toch minder gevat dan op papier, en sommige vondsten, zoals het tweede hoofd van Zaphod Beeblebrox, leden ernstig onder het BBC-budget, of liever gezegd, het gebrek daaraan.
Om meteen met het eerste goede nieuws te beginnen: Garth Jennings’ debuutfilm ziet er fantastisch uit, tot en met de twee hoofden van Beeblebrox. Het is een heerlijk schmierende, zelfingenomen en megalomane rol van Sam Rockwell, en niet geheel toevallig is voor deze rol een Amerikaan gecast. Martin ‘The Office’Freeman is de perfecte Arthur Dent, en Mos Def als Ford Prefect is ook, ehm, prefect gekozen. Wat betreft de vertaling van de boeken is uiteraard voor compactheid gekozen, en de meeste grappen zijn daardoor overbekend bij de fans (voor hen die de boeken nooit hebben gelezen is het natuurljik een heel ander verhaal), maar zullen door onberispeljke uitvoering en de timing toch hun effect hebben. Er is weliswaar een nieuw karakter geïntroduceerd in de film (John Malkovich’ Humma Kavula) en ook de love story tussen Trillian (een appetijtelijke Zooey Deschanel) en Arthur wordt dikker aangezet, maar de film is in zijn wezen zo trouw aan het boek als een verfilming mogelijkerwijs maar kan zijn zonder 1 op 1 te worden. Voeg daarbij tot slot de voice-over van Stephen Fry, de stem van Alan Rickman als de depressieve robot Marvin en de slimme en grappige animaties die The Guide illustreren, en uw film kan niet meer stuk.
Twee adviezen: blijf zitten tijdens de aftiteling. En vergeet niet een handdoek mee te nemen.

Wie de film niet kan zien tijdens de slotnacht vanavond om 20.00 uur in Cinerama 1, moet nog even geduld hebben tot 4 augustus, dan gaat de film ook in onze bioscopen draaien.

Stelling: ‘een film is in beginsel slecht, tot het tegendeel bewezen is’. Deze keer: Wanneer het martial arts-genre niet serieus wordt genomen en de zoveelste post-modernistische make-over krijgt, rest er slechts een traan voor een eens zo glorieus genre.

De toets: Na eerst een lange lijst van films te hebben genoemd die we niet te zien zouden krijgen (‘Land Of The Dead’, ‘Batman Begins’, ‘Fantastic Four’, ‘The Cat In The Hat’), kondigde Mr. Horror de film die we wél zouden gaan zien aan met de woorden: “Als jullie de eerst vijf minuten hebben gezien zullen jullie denken, wat een nepper, maar na afloop zul je moeten bekennen dat je nog nóóit zoiets gezien hebt.” En aldus bekenden wij.
Wie ‘Shaolin Soccer’heeft gezien, weet ongeveer wat-ie van regisseur en acteur Stephen Chow kan verwachten: sublieme martial arts met zwaar cartooneske elementen. Bruce Lee meets Looney Tunes zeg maar, al doet zo’n omschrijving geen recht aan het spektakel dat u voorgeschoteld krijgt in ‘Kung Fu Hustle’ (originele Hong Kong-titlel: ‘Gong fu’). Chow speelt Sing, een man van twaalf kruimeldiefstallen en dertien ongelukken, die zich uitgeeft voor een lid van de gevreesde Axe Gang. De kijker weet dat dat niet zo’n heel slim idee is, want in de openingsscene hebben we de bende dan al leren kennen als een uiterst wreed en gewetenloos stel bijlslingerende psychopaten. Sing raakt aldus betrokken bij een strijd tussen de Axe Gang en de kleurrijke bewoners van een arme wijk, die niet zo maar over zich heen laten lopen. Niets is wat het lijkt, wanneer onder meer een nichterige kleermaker en een sullige echtgenoot zich tot ware martial arts-experts ontpoppen, en ook Sing onvermoede kanten heeft. De sublieme vondsten in deze schitterend vormgegeven en inventief geregisseerde film variëren van huurmoordenaars met dodelijke koto’s tot dikke huisvrouwen die over een vernietigend stemgeluid blijken te beschikken (in de film aangeduid als ‘de Leeuwenbrul’), en de verwijzingen naar andere films beperken zich nu eens niet tot ‘The Matrix’en ‘Crouching Tiger, Hidden Dragon’, maar strekken zich uit naar ‘The Shining’ en ‘Gangs Of New York’. Chow verstaat de kunst om een spoof te maken die geen spoof is, maar een pracht van een eerbetoon aan alle films die Chow gemaakt hebben tot wat hij nu is: een actieregisseur met een hoogstpersoonlijke visie en flair. ‘Kung Fu Hustle’ is een verrassingsfilm in elke betekenis van het woord. ‘Kung Fu Hustle’ is vanaf 14 juli in de Nederlandse bioscopen te zien.