Je plaat beginnen met de strofe “I’m a broken record/ You have heard this before” getuigt van lef of een enorme zelfkennis. Ramona Gonzalez aka Nite Jewel zit ergens daar tussenin. Meeliftend met het succes van dames zoals Florence & the Machine, Bat for Lashes en Lana del Rey koketteert ook Nite Jewel erg met de chillwave, jaren 80- synthesizers met moderne invloeden en een melancholisch sfeerbeeld. In die zin heb je deze plaat inderdaad al eerder gehoord. Dat neemt niet weg dat met One second of love best een aardige aanvulling op het genre geboden wordt. Ramona’s donkerbruine stemgeluid vloeit op de eerste twee nummers elegant over de synthdeuntjes en softe beats.

Maar geheel stijlvast is Nite Jewel niet. Misschien bewust van de afgegraasde jaren 80 stapt ze om de zoveel nummers een decennium vooruit en doet zich ineens tegoed aan iets dat lijkt op acid jazz. Daarbij geholpen door DâM-FunK en, uit de oude doos, Prophet. Tegen het einde gooit ze er nog een dubstepnummer tegenaan om de luisteraar bij de les te houden. In essentie is dit tweede album van Nite Jewel een toegankelijke plaat waar weinigen zich aan zullen storen. Dit album is als een decor voor een betoverende zomeravond (balkon, champagne erbij, je geliefde in een stijlvol strapless zwart jurkje of smoking) terwijl Ramona een beetje beteuterd haar seconde van liefde bezingt. Niet revolutionair, maar wel goed gemaakt. File under Cocktailpop.