De derde plaat van de Belgische gitaarband I Do I Do is eigenlijk de eerste soloplaat van bandleider Stefaan Decroos. I Do I Do debuteerde in 2007 met None, een vrij heftige postrockplaat waarop het songschrijftalent al helder tussen de breaks en noise door straalde. Op de tweede plaat More Light werd meer ruimte voor de akoestische gitaar ingeruimd. Postrock maakte beetje bij beetje plaats voor folk en andere traditionele stijlen van Amerikaanse bodem. Deze ontwikkeling wordt voortgezet op Then. Decroos heeft zich hier beperkt tot alleen acht- en twaalfsnarige akoestische gitaren. De melancholieke composities staan als vanouds met twee benen in de traditionele bluegrass, country en blues. Zang is achterwege gelaten, wat goed uitpakt want zo gaat alle aandacht naar Stefaan’s talent: snaren!

De veertien instrumentaaltjes zijn in 2012 opgenomen op zijn zolderkamer in Gent. Allemaal even prachtig, al klinkt het geheel op het eerste gehoor wat eenvormig. De liedjes dringen zich niet bepaald op. Met For all the Wor begint de plaat een beetje abstract met wat losse klanken uit de verte, zonder melodie. Daarna ontvouwt zich een fijne folky serie composities die je vaker moet horen voordat het kwartje valt. Decroos mag dan geïnspireerd door traditionals zijn, braaf is de plaat gelukkig niet. Afsluiter Then is een experimenteel stukje ambient en zeer geslaagd. Zou dat een aanwijzing zijn voor een nieuwe muzikale koers voor plaat nummer vier?

De plaat is in december 2012 in eigen beheer uitgebracht op slechts 100 cassetes (!). Geen cassetterecorder meer in huis? Even geduld: in februari zal hij op cd uitgebracht worden op het Gentse label Kinky Star. Er zijn alvast drie liedjes te horen op de Soundcloud.