Zoetgevooisde samenzang combineren met onbeholpen gitaargerammel: je moet er maar op komen. Natuurlijk zijn er al eerder in de muziekgeschiedenis wat pogingen in die richting gedaan, maar de drie dames van het uit San Francisco afkomstige Grass Widow laten iedere aarzeling over deze wat eigenaardige combinatie van stijlen varen. De uitglijders die de gitaar, bas en drums maken, zijn zonder enige twijfel oprecht en de koortjes, die zijn echt heel, heel erg hemels (Enya en Cocteau Twins kijken goedkeurend toe).

Het beste voorbeeld van hun werkwijze is het nummer Spock on MUNI (herken hier de verwijzing naar Star Trek). Daarin struikelt de basgitaar over een pretentieuze poging iets van Sonic Youth na te spelen, sleept in zijn val de gitaar met zich mee, waarop tenslotte ook de toch al vrij gammele drumlijn kuchend en proestend ineenstort. Als de puinhoop compleet is, stijgen daaruit dan plots harmonieuze damesstemmen op en is het nummer alsnog gered. Totdat het volgende muzikale ongeluk zich voordoet.

Luisteren naar Internal Logic is als kijken naar een romantische komedie waarin voortdurend Buster Keaton op een ongepast moment door het beeld komt stuiteren. Hoewel de nummers op deze plaat degelijk genoeg zijn om dat allemaal te overleven, zal lang niet iedereen gediend zijn van dit soort muzikale slapstick. Enige voorzichtigheid is dus geboden, maar voor liefhebbers van aanstekelijke rammelpunk die gevoel voor humor hebben, is Internal Logic zonder enige twijfel een aanrader. Beluister de opener Goldilocks Zone in de Soundcloud.